از جمله عوامل بدبين كننده به اسلام و تشيع افكار انحرافي غلات است كه به حلول خدا در امامان و الوهيت ايشان قائلند.

غلات كه از روي جهل به معارف توحيدي شيعه و يا با هدف ضربه زدن به اسلام و تشيع، به اين عقيده روي آورده بودند، در ميان عوام شيعه نفوذ مي كردند و افكار آنان را مسموم مي ساختند، و بدين وسيله اختلاف و پراكندگي در ميان ايشان پديد آورده، طوايف ديگر اسلامي را به رهبري الهي شيعه بدبين مي ساختند؛ از اين رو امام هادي عليه السلام در طرد و نفي ايشان به سختي مي كوشيد، و سران اين فكر انحرافي همچون علي بن حسكه، قاسم بن يقطين، محمد بن نصر نميري، موسي سواق، محمد بن موسي، حسن بن محمد بن بابا، ابوالعباس طرناني، ابوعبدالله كندي معروف به شاه رييس و فارس بن خاتم و ديگران را سخت مورد انكار و تقبيح قرار مي داد و با منطقي قوي انديشه انحرافي آنان را رد مي كرد.