بازگشت

ترجمه


[12] -12- كليني رحمه الله با سند خود از محمد بن عيسي نقل مي كند كه گفت:

به امام هادي عليه السلام نوشتم: آقا جان! فدايت شوم براي ما روايت كرده اند كه: خدا در جايي هست و در جايي نيست، او بر عرش استيلا دارد، و نيمه ي آخر هر شب به آسمان دنيا فرود مي آيد.

و نيز روايت كرده اند: در شامگاه عرفه پائين مي آيد، و سپس به جاي خود باز مي گردد، بعضي از دوستان شما مي گويند: وقتي او در جايي بود، و در جاي ديگر نبود، پس [همچون اجسام ديگر] هوا با او برخورد مي كند، و او را فرا مي گيرد، در حالي كه هوا جسم رقيقي است كه بر هر چيزي به اندازه ي خودش احاطه مي يابد، و در اين صورت چگونه بر خدا احاطه پيدا مي كند؟

حضرت عليه السلام در پاسخم نوشت: دانش آن [يعني چگونگي نزول و عروج حق تعالي] نزد خداست، و اوست كه هوا [و هر چيز ديگري] را در بهترين اندازه اش سامان مي بخشد [و خود اندازه نمي پذيرد]، و بدان كه خدا وقتي در آسمان دنياست در عين حال بر عرش است، و همه چيز براي او از جهت علم و قدرت و ملك و احاطه يكسان است.