[46] -46- مجلسي رحمه الله نقل مي كند كه:

به متوكل [عباسي] خبر دادند كه امام هادي عليه السلام آيه شريفه ي: «و روزي كه ستمكار دست هاي خود را مي گزد، [و] مي گويد: اي كاش با پيامبر راهي برمي گرفتم» را به خليفه ي اول، و دوم تطبيق مي كند.

متوكل گفت: با او چكار كنيم؟

گفتند: مردم را جمع كن، و از او در حضور مردم بپرس، اگر همان پاسخ را داد، مردم به حسابش مي رسند، و اگر غير آن را گفت: نزد ياران خود رسوا مي شود.

توكل همه ي قضات و بني هاشم و ياوران خود را فراخواند، و [در جمع آنان] از امام عليه السلام پرسيد، امام عليه السلام فرمود: اينان كساني هستند كه خدا با كنايه از ايشان سخن گفته است، و بر ايشان منت نهاده و عيبشان را پوشانده است، آيا امير مي خواهد آنچه را خدا پوشانده، آشكار كند؟

متوكل گفت: [نه] نمي خواهم.