[397] -6- سيد ابن طاووس مي گويد: دعاي امام هادي عليه السلام در قنوت اين بوده است: [خدايا!] آبشخورهاي كرامات تو، با عطاياي فراوان تو لبريز است، و درهاي مناجات تو براي كسي كه آهنگ تو را دارد باز است، و گوشه چشم هاي پر مهرت براي كسي كه به درگاهت تضرع [و زاري] دارد، پيوسته است، [خدايا!] هشياري [و احتياط]، مهار شده،

و اضطرار اوج گرفته، و اهل انتظار از بردباري باز مانده اند، تو اي خدا! در كمين مكاران هستي، خدايا! با اينكه [به ايشان] مهلت مي دهي، رها نمي كني، و پناهنده ي به تو ايمن است، و علاقه مند [و زاري كننده ي] به درگاه تو بهره مند است، و قصد كننده ي در [فضل و رحمت] تو، سالم [و بي آفت] است، خدايا! در دنيا كيفر ده آن را كه به آيين سركشي خود، پايبند، و با جهالتي كه به سرانجام خود دارد، در ناسپاسي خود پايدار است، و حلم تو او را در نيل به خواسته اش به طمع انداخته است، از اينرو با رفتارهاي ناخوشايند خود، به سوي اولياي تو شتاب مي ورزد، و با دام هاي زشت خود به ايشان دست مي يابد، و در هر جا كه ايشان را بيابد آزارشان مي دهد.

خدايا! شكنجه ي آنان را از مؤمنان بردار، و آن را آشكارا بر سر ظالمان بفرست، خدايا! عذاب را از پناهجويان بازدار، و بر سر خودخواهان ببار، خدايا! با ياري خود به كمك طرفداران حق بشتاب، و به شكست ياوران ظلم شتاب گير، خدايا! سعادت شكرگزاري را روزيمان فرما، و پيروزي را ارزانيمان دار، و از بدي آغاز و انجام، و پيمان شكني پناهمان بخش.