[405] -14- كليني با سند خود از سهل بن زياد نقل مي كند كه:

ابوهاشم جعفري گفت: امام هادي عليه السلام در بيماري خود، سراغ من و محمد بن حمزه فرستاد، محمد بن حمزه پيش از من خدمت امام عليه السلام رسيد، و به من گفت كه امام عليه السلام پيوسته مي فرمود: كسي را برايم به حائر امام حسين عليه السلام بفرستيد، كسي را برايم به حائر حسيني بفرستيد [1] .

من به محمد گفتم: چرا نگفتي: من به حائر حسيني مي روم؟ سپس خود خدمت امام عليه السلام رسيدم، و عرض كردم: فدايت شوم! من به حائر حسيني مي روم، امام عليه السلام فرمود: ببينيد چگونه است؟ سپس فرمود: محمد، بهره اي از [جد خود] زيد بن علي نبرده است، و نمي خواهم محمد اين سخن را بشنود.

ابوهاشم جعفري [2] ادامه مي دهد: من اين ماجرا را براي علي بن بلال [3] گفتم، او گفت: امام هادي عليه السلام با حائر حسيني چكار دارد، او خود [همچون]، حائر حسيني [داراي حرمت] است.

باز به سامرا رفتم، و خدمت امام هادي عليه السلام رسيدم، چون خواستم برخيزم فرمود: بنشين، و چون انس حضرت عليه السلام را با خود ديدم، سخن علي بن بلال را برايش نقل كردم، امام عليه السلام فرمود: چرا به او نگفتي: رسول خدا صلي الله عليه و آله كه حرمت او و هر مؤمني بزرگتر از حرمت خانه ي خداست، كعبه را طواف مي كرد، و حجرالاسود را مي بوسيد، و خداي سبحان به او فرمان داده بود كه در عرفه، وقوف كند، اين ها جاهايي هستند كه خدا دوست دارد در آنجاها ياد شود، من نيز دوست دارم تا در جاهايي كه خدا مي خواهد خوانده شود. برايم دعا كنند.

[سهل بن زياد مي گويد: من اين سخن را از ابوهاشم شنيدم] ولي ديگران سخني كه من به ياد ندارم از او نقل كرده اند، و آن اينكه امام عليه السلام فرمود: اين ها جاهايي است كه خدا دوست دارد در آن جاها عبادت شود، من نيز دوست دارم تا در جاهايي كه خدا مي خواهد عبادت شود برايم دعا كنند، چرا اين ها را به علي بن بلال نگفتي؟

ابوهاشم مي گويد: عرض كردم: فدايت شوم! اگر اين پاسخ ها را مي دانستم، ديگر آن را از شما نمي خواستم.