[412] -21- سيد ابن طاووس با سند خود از جناب عبدالعظيم حسني نقل مي كند كه گفت:

امام جواد عليه السلام، اين دعاي چشم زخم را براي فرزندش امام هادي عليه السلام - كه كودك در گهواره بود - نوشت، و آن را به بازويش بست [يا: به او آويخت]، و آن را به اصحاب خود سفارش مي كرد، حرز اين است:

به نام خداوند بخشنده ي مهربان، هيچ جنبش و نيرويي جز از خداي بلند مرتبه ي بزرگوار نيست، اي خدا! اي پروردگار فرشتگان، و روح، و پيامبر، و رسولان! و اي چيره ي بر هر كه در آسمان ها و زمين هاست! و اي آفريدگار، و مالك هر چيز! از ما آزار دشمنانمان، و آزار هر جن و انسي كه بدي ما را مي خواهد باز دار، و ديده و دلشان را كور كن، و ميان ما و ايشان پرده و نگهبانان و ابزار دفاعي قرار ده، كه تو پروردگار مايي، هيچ نيرويي براي ما نيست جز به وسيله ي خدا، بر او توكل داريم، و به سوي او بازمي گرديم، كه همه ي شدن ها به سوي اوست.

پروردگارا! ما را وسيله ي آزمايش [، و آماج آزار]، براي كساني كه كفر ورزيده اند قرار مده، و ما را ببخشاي اي پروردگار ما! كه تو خود عزيز حكيمي، پروردگارا! از هر بدي و از شر هر جنبنده اي كه تو مهار هستي اش را در دست داري، و از شر هر چه در شب و روز ساكن است، و از شر هر بدي، و از شر هر صاحب شري، ما را بازدار، اي پروردگار جهانيان! و اي معبود پيامبران! بر محمد، و همه ي آل او، و بر اولياي خود درود فرست، و كاملترين آن را ويژه ي محمد، و همه آل او كن، و هيچ جنبش و نيرويي نيست جز به وسيله ي خداي والا مرتبه ي بزرگوار، به نام خدا [آغاز مي كنم] و به وسيله ي خدا [انجام مي دهم] به خدا ايمان دارم، و به خدا پناه مي برم، و به وسيله ي خدا از گناه مصون مي مانم، و از خدا پناه مي خواهم، و به وسيله ي ارجمندي و توانايي خدا، خود را باز مي دارم از شر شيطان هاي انسي و جني، و از پياده و سواره، و دونده ايشان، و از رو آورنده، و بازگشت كننده، و كيد و شر ايشان، و از شر هر دور و نزديكي كه در شب، و در روز انجام مي دهند، و از شر زنده و مرده، و نابينا و بيناي هر غائب و حاضر و شاهد و زائري، و از شر عوام و خواص، و از شر نفس، و وسوسه ي نفس، و از شر نوع دناهش [1] جن، از شر حس و لمس و اشتباه، و از شر چشم [زخمي] جن و انس.

و به آن اسم [و حقيقت قدسي]، كه با آن، تخت بلقيس به حركت درآمد، پناهنده مي سازم دينم را، جانم را، و هر آنچه را كه مشمول عنايتم هست، از شر هر صورتي يا خيالي، يا سفيدي، يا سياهي، يا تمثالي، يا هم پيماني، يا غير هم پيماني، از آن ها كه آرام [و در تكاپو] هستند در هوا و ابرها، در تاريكي ها، و نورها، در سايه و گرماها، در دشت و درياها، در هموار و ناهمواري ها، در ويرانه و آباداني ها، در تپه ها، بيشه ها، نيزارها، در كنيسه ها و قبرستان ها، در فلات ها و صحراها، و از شر آن روندگان و آيندگاني كه در شب آشكار مي شوند، و در روز، و در شبانگاه و سپيده دم، و پگاه و هنگام غروب ها پخش مي شوند [، و يا طبق نسخه ي بحار: پنهان مي شوند]، و از شر شك داران، و شبانه داستانسرايان، و جاسوسان، و فرعون ها، و ابليس ها، و از شر سربازان، و همسران، و فاميل ها و قبيله شان، و از شر عيبجويي و بدگويي، و دميدن، و درگيري، و كيفر، و جادو، و زدن، و بيهوده كاري، و چشم اندازي، و سياست كاري، و اختلاف آنان، و از شر هر صاحب شر از ساحران، و فريبگران، و تشنج آوران، و از هر چه بزايند، و هر چه بياورند، و از شر هر صاحب شر داخل، خارج، مانع، جلوگير، ساكن، متحرك، و از ضربان قلب، دردسر، درد نيمه سر و روي، تب، و تب سه روز يكبار، و چهار روز يكبار، و نوبه به نوبه، و تب و لرز، و [هر بيماري] دروني و بيروني، و از شر هر جنبنده اي كه تو مهار هستي اش را در دست داري، حقا كه تو بر راه راستي، و صلوات خدا بر پيامبرش محمد، و آل پاكش باد.

[413] -22- سيد ابن طاووس مي گويد: حرز ديگر براي امام هادي عليه السلام اين است:

به نام خداوند بخشنده ي مهربان

اي كه در عزتمندي خود، عزيز عزت هاست! چه عزيز [و گرانمايه] است آن كه در عزتمندي خود، عزيز عزت هاست! اي عزيز! مرا با عزت خود عزيز دار، و با ياري خود، تأييد كن، و وسوسه هاي شياطين را از من دور ساز، و با دفاع خود، [دشمنان را] از من بران، و با ساخت و ساز خود، [آنان را] از من باز دار، و مرا از بهترين آفريده ي خود قرار ده، اي يگانه! اي يكتا! اي تنها! اي بي نياز!