«سلام» نوعي درود فرستادن و تحيّت است كه حاكي از دعا براي سلامتيِ طرف مقابل و اعلام صلح و دوستي و امنيّت براي اوست و از طرفي توجّه به خداوند متعال است.

اگر اين تحيّتِ اسلامي را با تحيّت هاي ديگر اقوام مقايسه كنيم ارزش آن براي ما روشن تر خواهد شد.

در روايات اسلامي براي سلام كردن در اوّلين لحظه ملاقات و رويارويي با برادران ديني (حتّي كساني كه آنان را نمي شناسيم)سفارش هاي فراواني شده است و آن را نشانه تواضع و فروتنيِ سلام كننده دانسته اند.

عن ابي عبداللّه عليه السلام قال: «مِن التَّواضع ان تُسَّلِّمَ عَلي مَن لَقيتَ». [1] .

امام صادق عليه السلام فرمودند: سلام كردن در هنگام ملاقات، از آثار تواضع و فروتني است.

در قرآن كريم 42 بار كلمه «سلام» آمده است. در آيه بيست و سوّم سوره حشر، خداوند يكي از اسماء خود را «سلام» برشمرده و در دو آيه ديگر [2] بهشت را



[ صفحه 30]



«دارالسلام» خوانده است و «سلام» در بقيه آيات، به معناي درود فرستادن و تحيّت است.

سلام از حيث مخاطب و سلام كننده، داراي سه رتبه است: سلام كوچك تر به بزرگ تر، كه اظهار ادب و تواضع و فروتني است. سلام بزرگ تر به كوچك تر، كه علاوه بر آنكه نوعي فروتني است، تعليم تواضع نمودن نيز هست. سلام دو نفر كه داراي رتبه اي مساوي هستند كه اين احترام، افزايش دهنده الفت، محبّت و مودّت است.

درود و سلام فرستادن بر ائمّه معصومين عليهم السلام از نوع اول است كه سلام گوينده به ساحت مقدس ائمّه معصومين عليهم السلام،اظهار ادب نموده است. بعضي سلام بر ائمّه عليهم السلام را نوعي دعا براي افزايش مقام ايشان دانسته اند كه سلام گوينده و زائر، از خداوند مي خواهد وجود آن امامِ همام و معصوم از جميع بلاها و آفت ها به دور باشد و مظهر كامل سلام كه از اسماء الهي است، قرار گيرد.

اين گونه دعا كردن آثاري دارد كه اوّلين اثرش به گوينده دعا برمي گردد. چرا كه به واسطه جواب دادن ائمّه به سلام او، كمالات و نورانيّت وجودش افزايش خواهد يافت.