«خُزّان» جمع «خَزَنه» به معناي گنجينه دار و گنجور مي باشد.

با وجود اين كه «علم» كلمه اي است كه به دشواري مي توان آن را تحت تعريفي خاص، محدود نمود، امّا بعضي آن را «اعتقاد جازمِ مطابق با واقع» تعريف كرده و برخي نيز بر اين عقيده اند كه «علم، حصول صورت شي ء در عقل است، كه ابهامات عقلي را زايل مي نمايد». راغب اصفهاني علم را كه «درك حقيقت شي ء» است، بر دو ركن مي داند:

1 - درك ذاتي شي ء.

2 - حكم بر شي ء، به وجود شي اي كه براي آن موجود است و يا نفي شي اي كه از آن دور است.

ائمّه معصومين عليهم السلام، گنجينه داران تمامي دانش هاي الهي هستند و دانش هاي حقيقي و آنچه در كتاب هاي الهي و نزد خداوند محفوظ است، را آنان مي دانند.

در زيارت جامعه، چهار عبارت كه بازگوكننده عظمت علمي ائمّه اطهار عليهم السلام است،



[ صفحه 42]



وجود دارد و زائر، امامان هدايت عليهم السلام را با صفت هايي چون «خُزّانَ العِلْمِ»، «عَيْبَةَ عِلْمِه»، «خَزَنَةً لِعِلْمِه» و «رَأيُكُم عِلمٌ» توصيف مي نمايد.

در روايات نيز پيرامون علوم سرشار اهل بيت عليهم السلام تعابير زيبايي شده است كه به هفت تعبير كه حاكي از عظمت علمي آنان است به صورت گذرا اشاره مي شود: