بازگشت

وامناء الرحمن


«امناء» جمع «امين» به معني امانت دار است

«رحمن» از اسماء الهي است كه به رحمت فراگير خداوند اشاره دارد.

يعني امامان معصوم عليهم السلام امانت داران خداوند بر بندگان و امامان بعد از خود مي باشند و چون بهترين امانت داران هستند، خداوند اسرار خود را نزد آنان امانت گذارده است و ايشان امانت دار رموز الهي هستند.



[ صفحه 56]



عن جابر بن عبداللّه اَنَّ رَسُول اللّه صلي الله عليه وآله وسلم: لَمَّا خَلا بِعَليِّ بْنِ اَبي طالِب يَوْمَ الطائِفِ اَتاهُ عُمَر بن الخَطاب فَقالَ اَتَناجيهِ دُونَنا وَ تَخْلُو بِه دُونَنا؟ فَقالَ: «يا عُمَر ما اَنَا اِنْتَجَيْتَهُ بَل اللّهُ اِنْتَجاهُ». [1] .

جابر بن عبداللّه انصاري مي گويد: هنگامي كه پيامبر خدا صلي الله عليه وآله وسلم با علي بن ابيطالب عليه السلام در جنگ طائف خلوت كرده بود، عمر بن خطاب آمد و گفت: آيا با او گفتگو مي كني نه با ما و با او خلوت مي نمايي نه با ما؟ پيامبر صلي الله عليه وآله فرمود: اي عُمر با او گفتگوي مخفيانه نداشتم، بلكه خداوند با او به راز گفتگو داشت.


پاورقي

[1] ارشاد، ج 1، ص 153.