«صفوة» به معني خالص، برگزيده و نتيجه است.

ائمّه معصومين عليهم السلام بنابر تعبير اين فراز برگزيده رسولان الهي و نتيجه آنان و خالص گردانده شده از ميان آنها هستند. با آنكه «صفوة» و «سلالة» هم معنا مي باشند و هر دو به معناي خالصي و صافي است، ولي اين فراز اخص از فراز قبلي است. زيرا تمامي پيامبرانِ خدا را «نبي» مي گويند. «نبي» كسي است كه از طرف خداوند به او وحي نازل مي شود و آنچه از طريق وحي دريافت مي دارد، چنان كه مردم از او بخواهند، در اختيار آنها مي گذارد. ولي «رسول» كسي است كه مأمور ابلاغ باشد يعني وحي الهي را دريافت كند و به مردم برساند. رسولان، مرسل يا «اولوالعزم» و صاحب آيين هستند و يا «غير اولوالعزم» و مأمور و موظّف به تبليغ شريعت رسول ديگر و پيامبران گذشته مي باشند. ائمّه معصومين عليهم السلام عصاره تمامي انبيا و پيامبران و برگزيده رسولان و فرستادگان خداوند هستند.

قال الصادق عليه السلام: «ما مِنْ نَبيٍّ جاءَ قَطّ اِلاَّ بِمَعْرِفَةِ حَقِّنا وَ تَفَضُلنا عَلي مَنْ سِوانا». [1] .

امام صادق عليه السلام مي فرمايند: هرگز پيامبري به رسالت مبعوث نشد، مگر آنكه به حقّ ما آگاهي داشت و مي دانست كه ما بر ديگران برتري داريم.



[ صفحه 58]