«مصابيح» جمع «مصباح» به معني چراغ درخشان و نورافشان است.

«دجي» جمع «دُجيه» به معناي ظلمت و تاريكي مي باشد.



[ صفحه 62]



منظور آن است كه ائمّه طاهرين عليهم السلام چراغ هاي نورافشان و درخشاني هستند كه مردم را از تاريكي كفر، و گمراهي و ناداني به روشنايي ايمان و پرستش خداوند و دانايي، راهنمايي مي كنند، همان گونه كه خداوند سرپرست مؤمنان است و آنان را از تاريكي (ناداني) خارج كرده، به سوي نور (ايمان) راهنمايي مي كند.

«اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَي النُّورِ». [1] .

خداوند ولي و سرپرست كساني است كه ايمان آورده اند، آنها را از ظلمت ها، به سوي نور بيرون مي برد.

پس «مصابيح الدجي» استعاره اي است كه امام را به چراغ درخشان و جهل مردم را به تاريكي و ظلمت تشبيه نموده است. پيامبر اكرم صلي الله عليه وآله در حديثي پس از معرفي ائمّه اطهار عليهم السلام مي فرمايند:

«فَهؤُلأ مَصابيحُ الدُّجي و اَئِمَّةُ الهُدي و اَعلامُ التُقي مَن اَحَبَّهُمْ و تَوَلاَّهُم كُنتُ ضامِنًا لَهُ عَلي اللَّهِ تَعالي بِالجنَّةِ». [2] .

اينان چراغ هاي درخشانِ تاريكي ها و امامان هدايت و نشانه هاي پرهيزكاران هستند. ضمانت مي كنم هر كه آنها را دوست بدارد و به آنان ارادت ورزد، خداوند او را در بهشت جاي دهد.

در جايي ديگر پيامبر صلي الله عليه وآله ضمن معرفي مفصّل حضرت علي عليه السلام مي فرمايند:

«يا عَلي اَنْتَ رُكْنُ الايمان وَ اَنْتَ مِصْباحُ الدُجي وَ اَنْتَ مَنارُ الهُدي...». [3] .

تو (اي علي)، ستون ايمان و چراغ درخشان تاريكي و مناره هدايت هستي....