«كهف» حفره اي بزرگ در كوه است. اگر حفره كوه كوچك باشد، به آن «غار» گفته مي شود. [1] ولي بعضي بين غار و كهف فرقي قائل نيستند و هر دو را به يك معني مي دانند. [2] ابن منظور (م 711(ضمن تأييد نظر اول گفته اگر كهف اطلاق بر فرد شود، به معني آن است كه او پناه و ملجأ ديگران است، همان گونه كه كهف پناهگاه مردمان است.

«وري» به معني آفريدگان و مردم مي باشد. ائمّه طاهرين عليهم السلام پناهگاه و ملجأ مردم هستند و همان گونه كه اصحاب كهف پس از تحمّل مشقّت هاي فراوان، به غار پناه برده، در آن آسايش يافتند، هر كه به معصومين پناه برد، از همّ و غم و ناملايمات روحي و جسمي نجات خواهد يافت.

قال الجواد عليه السلام: «نَحْنُ كَهْفَكُم كَاَصْحابِ الْكَهْفِ». [3] .

حضرت جواد الائمه عليه السلام فرمودند: ما پناهگاه شما هستيم، همان گونه كه اصحاب كهف به غار پناه بردند، (شما به ما پناه آوريد).

در توصيف حضرت علي عليه السلام كه ملجأ يتيمان و پناه بي پناهان بوده، آمده است:

«كُنْتَ لِلْمُؤمِنينَ كَهْفًا». [4] .

شما براي مؤمنين پناهگاه بوديد.

در صلوات ماه شعبان، امامان معصوم عليهم السلام را به «كهف حصين» توصيف كرده، مي خوانيم:



[ صفحه 66]



«اللَّهُمَ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ و الِ مُحَمَّد الكَهْفِ الحَصين...». [5] .

خداوند بر محمّد و خاندانش درود فرست همانها كه ملجاء و پناه گاه استوار خداوند هستند.

در حديثي نيز پيرامون همين مطلب آمده است:

عن جابر بن عبداللّه قال: «خَرَجَ عَلَيْنا رَسُولُ اللّهِ صلي الله عليه وآله وسلم يَومًا وَ مَعَهُ عَليُ و الحسنُ و الحسينُ عليهم السلام فَخَطَبَنا فَقالَ: اَيُّهَا النَّاسُ اِنَّ هولاءِ اَهْلُ بَيْتِ نَبيّكُمُ... هُم الكَهْفُ الحَصين لِلمُؤمِنينَ و نورُ اَبْصارِ المُهتَدينَ...». [6] .

جابر بن عبداللّه مي گويد: روزي حضرت رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم به همراه حضرت علي، امام حسن و امام حسين عليهم السلام از خانه خارج شدند. پيامبر مردم را مخاطب قرار داد و فرمود: اي مردم اينان اهل بيت پيامبر شما هستند... اينان ملجأ و پناهگاه استوار براي مؤمنان و نور چشمي براي هدايت يافتگانند...