رحمت خداوند، عبارت است از «بخشش نعمت» و بر دو قسم است: «رحمت عام» و «رحمت خاص». رحمت عام، بخشش خداوند نسبت به همگان است. به گونه اي كه شامل حال همه افراد چه مؤمن و چه كافر مي شود و رحمت خاص، بخشش خداوند نسبت به مؤمنان است و مخصوص اهل ايمان و طاعت مي باشد. «رحمان» اشاره به رحمت عام دارد و «رحيم» بيان كننده رحمت خاص خداوند است.

قال الصادق عليه السلام: «و اللّهُ اِله كُلُّ شَي ءٍ الرَّحمانُ بِجَميعِ خَلْقه، الرَّحيمُ بِالمُؤمِنين خاصّه». [1] .

امام صادق عليه السلام فرمودند: خداوند معبود همه چيز است. نسبت به تمام مخلوقاتش رحمان و نسبت به مؤمنانِ خاصّش، رحيم است.

خداوند در دنيا و آخرت رحمتي گسترده دارد كه در دنيا شامل حال همگان گشته و در آخرت فقط به مؤمنان اختصاص دارد كه مسلّماً اين رحمت تمام شدني نيست.

«يَا مَنْ لَا تَفْنَي خَزَائِنُ رَحْمَتِهِ». [2] .

اي كسي كه گنج هاي رحمت او نابود نمي شود.

گنجينه رحمت الهي پايان يافتني نيست و همه از او رحمت مي طلبند.

«يَا أَرْحَمَ مَنِ انْتَابَهُ الْمُسْتَرْحِمُونَ». [3] .

اي بخشنده اي كه رحمت خواهان پي درپي نزد او مي آيند.