«حَمَلَة» جمع «حامل» به معني حمل كننده است.

منظور از «كتاب اللّه» در اين فراز، قرآن و تمامي كتاب هاي آسماني است كه از طرف خداوند بر پيامبران نازل شده است.

در هر صورت ائمّه معصومين عليهم السلام حاملان كتاب خداوند كه عبارت از قرآن و كليّه كتاب هاي آسماني است، مي باشند.

حملِ «كتاب اللّه»، يا به صورت لفظي است يا معنوي و يا عملي. «حمل لفظيِ كتاب اللّه» به دنبال داشتن آن كتاب و يا توانايي بر تلاوت يا حفظ و به خاطر سپردن آن است. «حمل معنوي كتاب الله» عبارت است از توانايي بر فهم معاني ظاهري آيات و فرازهاي كتاب خداوند و يا قدرت بر تأويل و تفسير آن آيات و فرازها و فهميدن اشارات كتاب خداوند و يا علم بر بطون كتاب خداوند و درك لطائف و حقايق نهفته در آن. «حمل عملي كتاب اللّه» يعني كسي حامل كتاب اللّه است كه تمامي آن كتاب را فهميده و عمل كرده باشد.

ائمّه اطهار عليهم السلام بالاترين درجه هاي حمل قرآن و كتاب هاي آسماني را (در همه مراتبِ سه گانه نام برده شده،) برخوردارند. آنانند كه قرآن و كتاب هاي آسماني را با دقّت خوانده، فهميده، بر اشارات آن واقف و لطائف آن را درك كرده، به خداوند و رسولانش ايمان آورده اند.

عَنْ ابي وُلاد قال: «سَأَلْتُ اَبا عَبداللّه عليه السلام عَن قَوْلَ اللّه عَزَّ و جَلَّ «الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلا َوَتِهِ أُولئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ...» [1] قال هُمْ الاَئِمَّةُ عليهم السلام». [2] .

از ابي ولاد روايت شده است كه گفت: از حضرت صادق عليه السلام درباره آيه «كساني



[ صفحه 79]



كه كتاب آسماني به آنها داده ايم، آن را چنان كه شايسته آن است مي خوانند، آنها به پيامبر اسلام ايمان مي آورند» پرسيدم. حضرت فرمودند: مقصود از آن اشخاص، ائمّه عليهم السلام هستند.

همان گونه كه اشاره شد، ائمّه عليهم السلام حاملان لفظ قرآن مي باشند.

عن الباقر عليه السلام: «ما اِدَّعي اَحَدٌ مِنَ النَّاسِ اِنَّهُ جَمَعَ القُرآنَ كُلّهُ كَما اَنزَلَ اِلاَّ كَذَّابٌ، وَ ما جَمَعَهُ و حَفَظَهُ كَما نَزَلَهُ اللّه تَعالي اِلاَّ عَلي بن اَبيطالِبِ عليه السلام و الاَئِمَّة مِن بَعْدِه عليهم السلام». [3] .

امام باقر عليه السلام فرمودند: كسي از مردم ادعا نكرده كه همه قرآن را چنانكه فرود آمده گرد آورده است، مگر آنكه دروغ مي گويد. قرآن را آن گونه كه خداوند متعال فرو فرستاد، گرد نياورده و حفظ نكرده، مگر علي بن ابي طالب عليه السلام و امامان پس از او.

و حاملان معنوي كتاب خدا نيز هستند.

عن ابي الصباح قال: و اللّه لقد قال لي جعفر بن محمّد عليه السلام: «اِنَّ اللّهَ عَلَّمَ نَبيّهُ التَنْزيلَ و التَأويلَ فَعَلَّمَهُ رسولُ اللّه صلي الله عليه وآله عَليًّا عليه السلام قالَ وَ عَلَّمَنا وَ اللّه». [4] .

ابي صباح مي گويد: به خدا قسم امام صادق عليه السلام به من مي فرمود: خداوند تنزيل و تأويل قرآن را به پيامبرش آموخت و پيامبر، آن را به علي آموخت و او به خدا سوگند آن را به ما آموخت.

همچنين ايشان، حاملان عملي قرآنند. ائمّه عليهم السلام آنچنان حامل قرآن بوده و چنان به آن عمل كردند و در اخلاق قرآني ذوب شدند، كه خودْ قرآنِ ناطق شدند.

قال علي عليه السلام: «اَنَا كَلامُ اللّه الناطِقِ». [5] .

امام علي عليه السلام فرمودند: من كلام گوياي خداوند هستم.

چرا كه هر كس صفتي، عملي، و يا حالتي در او به درجه كمال رسيد، مانند آن است



[ صفحه 80]



كه او همان صفت يا عمل و يا حالت باشد.