«بقية» صفت مشبهه به معني باقي مانده و باقي گذارده شده است.

«بقية اللّه» يعني باقي ماندگان و حجّت هاي خداوند بر روي زمين.

اين فراز برگرفته از اين آيه قرآن است كه مي فرمايد:

«بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيْرٌ لَّكُمْ». [1] .

آنچه خداوند براي شما باقي گذارده، برايتان بهتر است.

پس از رحلت نبي مكرّم اسلام صلي الله عليه وآله يكي از ائمّه معصومين عليهم السلام بقيّة اللّه و باقي مانده و باقي گذارده شده و حجّتِ خداوند بر روي زمين است.

امام باقر عليه السلام هنگامي كه به همراه فرزند بزرگوارشان حضرت صادق عليه السلام از سفري كه هشام بن عبدالملك ايشان را به شام احضار كرده بود، بازمي گشتند، بر فراز بلندي اي رفته و آيات هشتاد و چهارم تا هشتاد و ششم سوره هود را تلاوت كرده و سپس دست بر سينه نهادند و فرمودند: «اَنا وَاللَّه بَقيَّةُ اللّهِ، اَنا وَاللَّهِ بَقيَّةُ اللَّهِ»: «به خدا سوگند من باقي مانده و حجّت خداوند هستم». به همين خاطر اصحاب امام باقر عليه السلام وقتي مي خواستند امام را به افرادي (كه در مكّه اظهار بي اطلاعي از امام مي كردند) معرفي نمايند، گفتند:

«اَلا اِنّ هذا باقِرُ عِلْمِ الرسلِ... هذا ابْن فاطِمةُ... هذا بَقيَّةُ اللّهِ في اَرْضهِ».

آگاه باشيد او شكافنده علم انبيا و فرزند حضرت فاطمه و باقي مانده و حجّت خداوند در روي زمين است. [2] .



[ صفحه 111]



«نجمه» مادر گرامي امام رضا عليه السلام مي گويد: آنگاه كه حضرت رضا عليه السلام به دنيا آمد حضرت كاظم عليه السلام تشريف آوردند و در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفتند و فرمودند: اي نجمه، كرامت الهي بر تو مبارك باد. سپس آب فرات به كامش ريخته، فرمودند:

«خُذْيه فَاِنَّهُ بَقيّةُ اللّهِ عزَّ وَ جَلَّ في اَرضِهِ». [3] .

طفل را بردار كه او بقيّة اللّه در روي زمين است.

يكي از القاب پر افتخار حضرت صاحب الزمان نيز «بقيّة اللّه الاعظم» است. چرا كه وقتي ظهور مي نمايند، پشت به كعبه نهاده، در حالي كه اطراف حضرت سيصد و سيزده يار ايستاده اند، مي فرمايند: «بَقِيَّةُ اللَّهِ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ» [4] سپس مي فرمايند:

«اَنَا بَقيّةُ اللّهِ وَ حُجَّتُه». [5] .

من باقي مانده خداوند و حجّت او بر مردم هستم.

پس از آن هيچ كس بر حضرت سلام نمي كند مگر آنكه مي گويد: «اَلسَّلام عَلَيك يا بَقيَّة اللّهِ في اَرْضِه». [6] .