«عزيز» به كسي گفته مي شود كه بر اثر نفوذناپذيري، قاهر و غالب است و هيچ كسي را به منزلتِ جلال و كبريايي اش راه نيست.

«حكيم» دانايي است كه امور محكم و متقن را بر حسب مصالح آنها انجام مي دهد.

در اين فراز براي بار دوم كلمه «توحيد» بر زبان جاري مي شود و تكرار يا به دليل آوردن دو صفت بر خداوند است و يا تأكيد بر نفي تمامي الهه ها. و تكرار «لا اله الا اللّه» خالي از لطف نيست. چرا كه اين جمله، چنان عظيم است كه همتايي ندارد.

قال الباقر عليه السلام: قال رسول اللّه صلي الله عليه وآله: «ليس شي ءٌ اِلاَّ وَ لَه شي ءٌ يَعْدِلُهُ اِلاَّ اللّه عزّ و جلّ فَاِنَّه لا يَعْدِلُه شَي ءٌ و «لا اله الا اللّه» فَاِنَّه لا يَعْدِلُها شي ءٌ و دَمْعَةٌ مِنْ خَوْفِ اللّهِ فَاِنَّهُ لَيْسَ لَها مِثْقال، فَاِنْ سالَتْ عَلي وَجْهِه لَمْ يَرهَقْهُ قَتَرٌ و لا ذِلَّةٌ بَعْدَها اَبَداً». [1] .

امام باقر عليه السلام از پيامبر اكرم صلي الله عليه وآله روايت مي كند كه فرمود: هر چيزي در جهان همتايي دارد مگر سه چيز (اول) ذات مقدس خداوند كه نظير ندارد (دوم) كلمه شريفه لا اله الا اللّه كه هموزني براي آن نيست و (سوم) اشكي كه از خوف خدا از چشم خارج شود كه براي آن وزني نمي توان يافت و چنانچه بر صورت جاري گردد هيچ خواري و ناراحتي به صورت نخواهد رسيد.

همچنين در روايت آمده كه بهترين عبادت ها، گفتن «لا اله الاّ اللّه» است:



[ صفحه 126]



قال الصادق عليه السلام عَن آبائِهِ قالَ: قالَ رَسُولُ اللّهِ صلي الله عليه وآله: «خيرُ العِبادَةِ قَولُ لا اِله إلّا اللّه». [2] .

امام صادق عليه السلام از پدرانش از پيامبر صلي الله عليه وآله نقل مي كند كه فرمود: بهترين عبادت ها، گفتن (كلمه) «لا اله الا اللّه» است.

بر همين اساس امام سجّاد عليه السلام در ابتداي دعاي عرفه اين جمله را به كرات بر زبان جاري ساخته، تا بهترين عبادت ها را انجام داده باشد و در فقره اي مي فرمايد:

«و انت اللّه لا اله الاَّ انت الرَّحْمن الرَّحيم العَليم الحَكيم». [3] .

و تويي خدايي كه جز تو معبودي نيست، بخشنده مهربان، داناي حكيم.