«يظهر» فعل مضارع باب افعال است و مصدر آن به معني آشكار گرداندن و روشن ساختن است.

اظهار دين اسلام بر ساير اديان، به معني آن است كه با روشنايي دين مبين اسلام، بقيه اديان تاب نورافشاني ندارند. همچنان كه با طلوع خورشيد، بقيه ستارگان در حالي كه وجود دارند، تاب نوردهي در مقابل خورشيد را ندارند.

«كَرِهَ» در مقابلِ كلمه رضا و محبّت استعمال مي شود و به معني ناخوشنودي و بي ميلي است.

«مشركون» جمع مشرك و به معني كسي است كه براي خداوند شريك قائل باشد.

همان گونه كه توحيد داراي مراتبِ توحيد ذات، صفات، افعال و عبادات است، شرك نيز داراي همين مراتب است و هر يك دربردارنده انحطاط انسان از مقام ربّوبي به پستي و فرومايگي حيواني است و سرعت اين فرو افتادن، بسيار با شتاب است. قرآن كريم در اين زمينه، مثالي زده مي فرمايد:

«وَ مَن يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَكَأَنَّمَا خَرَّ مِنَ السَّمَآءِ...». [1] .

و هر كس همتايي براي خدا قرار دهد، گويي از آسمان سقوط كرده....



[ صفحه 129]



پس مؤمن هميشه به خدا پناه برده و از شرك دوري نموده شعار او چنين است:

«فَتَبارَك و تَعاليت لا إله إلاَّ أَنت وَحْدك لا شَريك لَك». [2] .

پس تو مبارك و برتري. جز تو معبودي نيست. يگانه اي هستي كه براي تو شريكي نمي باشد.