«فائزون» جمع «فائز» از ماده «فوز» كه دو معناي متضاد يعني «نجات يافته» و «هلاك شده» دارد، مي باشد.

راغب اصفهاني معتقد است «فوز» به معني «پيروزي توأم با سلامت» و «نجات يافتن» است و اگر «فوز» به معني هلاكت آمده، از آن جهت است كه به مرگ (كه در ديد بعضي ها هلاكت است ولي در واقع نوعي نجات يافتن از دنيا مي باشد،) «فوز» گفته مي شود. بعضي ديگر «فوز» را به معني «نجات و پيروزي به همراه خير و خوشي» دانسته اند. عدّه اي «فوز» را «رسيدن و دست يافتن به سلامت و خير و خوشي» دانسته، آن را «خلاصي از هلاكت» معنا كرده اند. [1] .

«كرامة» به معني بزرگوار شدن و بزرگواري است. از اين فراز مي توان دو تفسير نمود.

تفسير اوّل آنكه ائمّه معصومين عليهم السلام به واسطه و به وسيله بزرگواري خداوند متعال



[ صفحه 139]



نجات يافتگان، پيروزشدگان و دست يافتگان به سلامت در دنيا و آخرت هستند (در اين معني «باء» وسيله است).

تفسير دوّم آنكه امامان عليهم السلام به كرامت خداوند و بزرگواري او دست يافته اند، لذا خداوند اطاعت از آنان را بر مردم در دنيا واجب كرده و در آخرت به آنان حقّ شفاعت عنايت فرموده است و در دنيا و آخرت از آنان خوشنود و آنها نيز در مقام قرب الهي از خداوند خوشنود هستند. (در اين معني «باء» صله است).

«فوز» داراي مراتبي است كه عالي ترين مرتبه آن مختصّ وجود پيامبر اكرم صلي الله عليه وآله و ائمّه معصومين عليهم السلام مي باشد. لذا حضرت علي عليه السلام پايان عمر خود را همراه با فوز و پيروزي مي داند و فرياد برمي آورد:

«فُزتُ وَ رَبِّ الكَعْبه». [2] .

به پروردگار كعبه سوگند، رستگار و پيروز شدم.

هر كه به اقيانوس فيض آنان متّصل گردد، نيز از بهره «فوز» آنان خواهد چشيد.

قال رسول اللّه صلي الله عليه وآله: «شيعَةُ عَليٍّ هُمُ الفائِزُونَ يَوم القيامَة». [3] .

رسول خدا صلي الله عليه وآله فرمودند: پيروان علي، پيروزمندان و نجات يافتگان روز قيامت هستند.