«اعزَّ» به معني عزيز گرداند مي باشد. از اين فراز دو برداشت شده است:

1 - خداوند ائمّه معصومين عليهم السلام را به واسطه آنكه مردم را هدايت مي نمايند، عزيز گرداند.

2 - خداوند ائمّه اطهار عليهم السلام را به هدايت خود و اينكه آنان را هدايت نمود، عزيز و گران قدر قرار داد.

براي روشن شدن منظور اين فراز، شرحِ كلماتِ «عزّت» و «هدايت» خالي از لطف نيست.

عزّت از آن خداوند متعال است.

«مَن كَانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعًا». [1] .

هر كه خواهان عزّت است بداند عزّت، همگي از آن خداوند است.



[ صفحه 148]



از آنجا كه عزّتِ مطلق از آن خداوند است، هر كس عبد و مطيع خداوند گردد و اتّصال به خداوند، يابد، او نيز داراي عزّت مي گردد. كما اينكه رسول خدا صلي الله عليه وآله و مؤمنين نيز از عزّت خداوند بهره منداند.

«وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ». [2] .

عزّت از آن خداوند و رسول او و مؤمنين است.

پس همان عزّت واقعي را كه خداوند دارا مي باشد، رسول خدا صلي الله عليه وآله و مؤمنان حقيقي، دارا هستند. البتّه مؤمنان نسبت به مراتب ايمانشان، داراي مراتب عزّت هستند.

هدايت گاهي مطلق است كه در اين صورت، همگان از هدايت خداوند استفاده مي برند.

«إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ». [3] .

ما او (انسان) را به راه راست هدايت نموديم.

گاهي نيز هدايت خاص است كه در اثر مجاهدت و تلاش بندگان، خداوند آنان را هدايت نموده، به مقصد مي رساند.

«وَ الَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا». [4] .

و كساني كه در راه ما تلاش كنند، قطعاً آنان را به راه هاي خود هدايت خواهيم كرد.

مطمئناً هدايت خاص در اثر مجاهدت و تلاش حاصل مي شود و آن هدايتي است كه عزّت مي آورد و هدايت ائمّه معصومين عليهم السلام از همين نوع است. يعني خداوند آنان را (كه مجاهدت هاي فراوان نموده اند)، به مقصد رسانده و در آن مقصد، عزيزشان گردانده است و آنان نيز كساني را كه مجاهدت نمايند، به مقصد مي رسانند.



[ صفحه 149]