به فراز «معادن حكمة الله» نيز مراجعه شود.

«مَسْتَودِعًا» به معني وديعه داران و امانت داران.

امامان معصوم عليهم السلام وديعه داران و امانت داران حكمت هاي الهي هستند.



[ صفحه 161]



«حكمت» عبارت است از رسيدن به حق از طريق علم و آگاهي، و قوّه اي است كه افعال نيك موجودات را مي شناسد، به گونه اي كه حق را در هر لباس و باطل را در هر موقعيّتي تشخيص دهد.

«حكمت» گوهري نيست كه به هر كسي داده شود. پايين ترين درجه آن به بندگان صالح عنايت مي شود.

«مَنْ اَخْلَصَ اللّهُ اَرْبَعينَ يَوماً فَجَّرَ اللّهُ يَنابيعَ الحِكْمَةِ مِن قَلْبِهِ عَلي لِسانِهِ».

كسي كه خود را چهل روز براي خداوند خالص گرداند، خداوند چشمه هاي حكمت را از قلبش بر زبانش جاري مي سازد.

كساني كه همچون ائمّه عليهم السلام هميشه خالص در خداوند بوده، در او ذوب گرديده اند وديعه داران و امانت داران حكمت خداوند گرديده اند.