«نصح» به معني خيرخواهي مخلصانه است.

امامان معصوم عليهم السلام در پنهان (خلوت بين خود و خداوند) و آشكار (در بين مردم) براي خداوند، خيرخواهي مخلصانه كرده اند و مردم را با دلائل و حكمت هاي زيبا و موعظه نيكو به سوي راه الهي دعوت نموده اند. و آن چنان در اين راه پيش رفته اند كه خود را به مشقت هاي فراوان انداخته اند. چرا كه آنان از سر مهرباني به مردم، اصرار بر هدايت آنان داشتند. خداوند در وصف رسول اللّه صلي الله عليه وآله مي فرمايد:



[ صفحه 177]



«لَقَدْ جَآءَكُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُم بِالْمُؤْمِنِينَ رَؤُفٌ رَّحِيمٌ». [1] .

رسولي از خود شما به سويتان آمد كه رنج هاي شما بر او سخت است و به هدايت شما اصرار دارد و نسبت به مؤمنان رئوف و مهربان است.

در زيارت امامان بقيع آمده است:

«السَّلام عليكم اهل النَجْوي اَشهَدَ اَنَّكم قد بَلَغْتم و نَصحْتُم و صَبرتُم في ذاتِ اللّهِ و كذَّبْتم و أَسَئَ اِليكم فعفوتم...». [2] .

سلام بر شما كه اهل زمزمه با خداوند بوديد. شهادت مي دهم شما حقايق را به مردم رسانديد و خيرخواهي مخلصانه كرديد و در اين راه براي خداوند صبر و شكيبايي كرديد و ديگران شما را تكذيب كرده، به شما ظلم نمودند و شما آنان را عفو كرده، بخشيديد.