«جنب» به معني كناره و پهلو است و در اينجا به معني «خاطر» مي باشد.

در اين فراز به امامان هدايت عليهم السلام عرضه مي داريم: شما در پيشامدهاي ناگوار و حوادث روزگار (براي حفظ دين و كيان اسلام) به خاطر خداوند و در راه خداوند، صبر و شكيبايي مي نموديد.



[ صفحه 179]



بعضي از روايات به جاي كلمه «جنبه» كلمه «حُبِّه» آمده يعني در راه محبّت الهي، صبر و شكيبايي مي نموديد. آنان بيشترين آزار و اذيّت را از جانب مردم تحمّل كردند و در راه خدا صبر نمودند.

قال رسول اللّه صلي الله عليه وآله: «ما اوذي نَبيّ مِثل ما اوذيتُ». [1] .

رسول خدا صلي الله عليه وآله فرمود: هيچ پيامبري همانند من اذيت و آزار نشد.

اين اذيّت ها تا آنجا ادامه يافت كه به كشته شدن امامان و معصومين عليهم السلام مي انجاميد.

قال الصادق عليه السلام: «وَ اللّه ما مِنّا الاَّ مَقتُولٌ شَهيدٌ». [2] .

امام صادق عليه السلام فرمود: به خدا قسم، هيچ يك از ما (اهل بيت) نيست، مگر آنكه كشته و شهيد شود.

خطب الحسن بن علي عليهما السلام بعد قتل ابيه فقال في خطبته: «لقد حدَّثَني حَبيبي جَدي رسولُ اللّهِ صلي الله عليه وآله اِنَّ الامرَ يملكُه اِثْنا عَشَرَ اِماماً مِن اَهلِ بَيته و صَفوتِهِ ما مِنَّا الّا مَقتولٌ او مسمومٌ». [3] .

امام حسن عليه السلام بعد از كشته شدن پدرش در خطبه اي فرمود:

همانا جدّم و حبيبم رسول خدا صلي الله عليه وآله فرمود: امر خلافت و امامت، از آن دوازده امام از اهل بيت اوست و هيچ يك از جانشينان او نيستند، مگر آنكه كشته شوند و يا مسموم گردند.

بنابراين بايد گفت آنان براي خداوند و در راه او، مشقّت هاي زيادي را تحمّل كردند.

قال علي عليه السلام: «صَبرتُ و في العين قَذي و في الحَلْق شَجي». [4] .

امام علي عليه السلام فرمود: صبر و شكيبايي كردم در حالي كه در چشمم خار و در گلويم استخوان بود.



[ صفحه 180]



قالت الفاطمة عليها السلام: «صُبَّتُ عَلي مَصائِبُ لَوْ أَنّها صُبَّت عَلي الايَّام صِرنَ لَيالياً». [5] .

حضرت فاطمه عليها السلام فرمود: مصيبت هايي را تحمّل كردم كه اگر بر روزگار وارد مي شد، آن را شب مي نمود.

همه اين صبرها و تحمّل مصيبت ها براي رضاي خداوند و به خاطر حبّ الهي و پابرجا ماندن دين رسول خدا صلي الله عليه وآله بوده است.

قال الحسين عليه السلام: «صَبْراً عَلي قَضائِك يا ربّ لا اله سِواكَ يا غياث المُسْتَغيثين ما لي ربِّ سِواكَ و لا مَعبود غَيركَ صَبراً عَلي حُكْمِكَ يا غياثَ مَن لا غياث لَه». [6] .

امام حسين عليه السلام (در روز عاشورا در آخرين ساعات روز كه با خداوند مناجات مي كرد،) فرمود: شكيبا هستم بر قضاي تو. اي پروردگار من، هيچ خدايي جز تو نيست اي فريادرسِ فريادرس خواهان، هيچ كس را جز تو ندارم و هيچ معبودي غير از تو ندارم. بر حكم تو صبركننده هستم. اي فريادرس كسي كه فريادرس ندارد.