در اين فراز مي گوييم: اي امامان معصوم عليهم السلام، حق و حقيقت هميشه با شما و همراه شماست و در (پيروي) شما و از شما (به ما رسيده) است و به سوي شماست (كه منشأ تمامي حق ها به سويتان است) شما ائمّه هدايت، اهل حق و معدن حق هستيد.

در اينكه حق همراه امامان است، احاديث فراواني وجود دارد [1] كه بعضي از احاديث، حق را به يك امام نسبت داده است.

قال رسول اللّه صلي الله عليه وآله: «الحقّ مع عَليٍ و عَليٌ مع الحقّ لا يفترقان حتي يَرِدا علي الحوض». [2] .

پيامبر صلي الله عليه وآله فرمودند: حقيقت و حق همراه علي و علي همراه حقيقت و حق است اين دو جدا نمي شوند تا اينكه بر من كنار حوض وارد شوند.

برخي از روايات و احاديث، وجودِ همه ائمّه عليهم السلام را حق دانسته است.

قال المهدي عليه السلام:«... والحق مَعَنا فلن يوحشنا مِن قعد عنّا و نَحنُ صَنايع ربّنا». [3] .

حضرت مهدي فرمودند:... حقيقت و حق با ما و همراه ماست. پس به وحشت نمي افتيم از (كمي ياران) و اينكه مردم از ما دوري كنند. چرا كه ما دست ساخته پروردگارمان هستيم.

و رواياتي، غير از ائمّه عليهم السلام را ناحق و باطل دانسته است.

عن محمّد بن مسلم قال: سمعت ابا جعفر عليه السلام يقول: «ليس عند احدٍ من الناس حقُ و لا صوابٌ و لا احدٌ من الناس يقضي بقضاء حقِّ اِلاَّ ما خَرَجَ مِنَّا أهلُ البيت



[ صفحه 203]



و إذا تَشَعَّبَتْ بهم الأُمُور كان الخَطاءُ مِنهُم و الصَّواب من عليٍ عليه السلام». [4] .

محمّد بن مسلم گويد: شنيدم امام باقر عليه السلام فرمود: نزد هيچ كس از مردم طلب حق و درستي نيست و هيچ يك از مردم به حق قضاوت نكند، جز آنچه از خاندان ما بيرون آيد و هنگامي كه امور مردم درهم پيچيد و پراكنده گرديد، خطا از آنها و صواب از علي عليه السلام است.

يعني وقتي گفتار و عقيده مردم بر خلاف گفتار و عقيده اميرالمؤمنين علي عليه السلام باشد، همه آنها بر باطل و گفتار و عقيده حضرت علي عليه السلام بر حق است و پيدا است كه فرزندان معصوم امام علي عليه السلام در همه امور از پدر خود تبعيت كنند و اين حكم درباره آنها نيز جاري است.

از اين فراز و ا حاديث معلوم مي شود معيار حق و حقيقت امامان معصوم عليهم السلام هستند و بايد عقيده حق و اخلاق حق و عمل حق را از آنان جويا و در عمل و گفتارِ آنان جستجو نمود و در يك كلمه، حق در رضاي آنان نهفته است. يعني هر چه آنان بپسندند، حق است.

«فَالحقّ ما رَضَيتُموه و الباطِل ما اَسْخَطتمُوه و المَعْروف ما اَمَرْتُم به و المُنكَر ما نَهَيْتم عَنه». [5] .

و حق و حقيقت آن است كه شما بپسنديد و باطل آن است كه شما از آن خشمگين باشيد و كار نيكو آن كاري است كه شما فرمان دهيد و كار زشت و منكر آن است كه شما از آن نهي كنيد.