«عزائم» جمع «عزيمة» از ماده «عزم» به معني اراده قطعي و عزم جذم است.

در اينكه منظور از «عَزائمه فيكُم» چيست، وجوهي را مطرح كرده اند:

1 - اراده هاي قطعي خداوند متعال درباره ائمّه عليهم السلام است كه برخي تحقّق يافته و بعضي ديگر تحقّق خواهد يافت.

خداوند درباره ايشان اراده كرده كه از هر گونه رجس و پليدي دور باشند و فرموده:

«إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا». [1] .

خداوند اراده كرده پليدي را از شما خاندان پيامبر ببرد و كاملاً شما را پاك گرداند.

همچنين اراده كرده به دست ايشان، مستضعفين را حاكمان زمين گرداند.

«وَ نُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَي الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ». [2] .

و اراده كرديم كه بر كساني كه در زمين مستضعف شده بودند، منّت نهيم و آنان را



[ صفحه 211]



پيشوايان زمين گردانيم و آنان را وارثان آن قرار دهيم.

2 - اراده و عزم هاي جذم الهي در وجود ائمّه عليهم السلام است. يعني همان گونه كه خداوند داراي اراده تكويني و تشريعي مي باشد، امامان معصوم عليهم السلام نيز در عالم وجود به خواست خداوند و به لطف او در مقام عبوديّت به چنان مقامي رسيده اند كه داراي اراده هاي تكويني و تشريعي هستند.

لذا شفاي مريض و معجزات صادره از طرف ايشان، از همان اراده اي صادر مي گردد كه خداوند در وجودشان قرار داده است.

3 - ائمّه اطهار عليهم السلام داراي عزم و جدّيت خداداده اي هستند كه هيچ گاه در تبليغ دين خسته نشده، هر گونه مصيبت و بلايي در اين راه به آنان برسد، صبر و شكيبايي پيشه كرده اند. البتّه اين جدّيت ها و عزم ها عادي نبوده، بلكه الهي است. پس عزم ها و جدّيت هاي خداوند در ايشان است. لذا صبر الهي در وجود آنان و خواست الهي همان خواست آنها مي باشد.

در تفسير اين فراز وجوه ديگري نيز ذكر شده كه به نظر مي رسد تناسبي نداشته باشد.