در فرازهاي قبل گفته بوديم: شما نور خداوند و برهان خداوند هستيد. (نوره و برهانه). و همچنين به ائمّه عليهم السلام عرضه داشته بوديم كه: «خصكم ببرهانه و انتجبكم لنوره». يعني خداوند شما را ممتاز گردانيد به برهان روشن خود و برگزيد شما را براي نور خود.

در اين فراز مي گوييم، نور الهي كه عبارت است از روشنايي اي كه به وسيله آن مي توان به امور جلا و وضوح داده، خير و شر اشيا را تشخيص داد و فهميد كدام امورِ



[ صفحه 212]



باطني و كدام يك از امورِ ظاهري، به صلاح است و كدام يك به صلاح نيست، نزد شما است و برهان الهي كه عبارت است از روشن ترين و مؤكّدترين و محكم ترين دليل بر مدعا كه بايستي هميشه و همواره مقتضي صدق و درستي مدعا باشد، نزد شما است.

چون نور و برهان در فرازهاي قبل توضيح داده شده، بيش از اين نيازي به توضيح نيست، جز اين كه در اين فراز، نور و برهان الهي را نزد امامان دانسته است و لذا از اين جهت با فرازهاي قبل متفاوت است. چون در فرازهاي قبل، امامان را نور و برهان خدا دانستيم و حكايت از ممتاز گرداندن ايشان به برهان خدا و برگزيدنشان براي نور خدا كرديم، ولي در اين فراز نور و برهان خداوند را نزد آنان دانسته ايم.