در اين فراز مي گوييم: هر كس به شما چنگ زده، به شما تمسّك كرد و به شما پناه



[ صفحه 215]



آورد، همانا به خداوند پناه

آورده و به او چنگ زده و متمسّك به او گرديده است.

اين فراز بيان آيه 103 سوره آل عمران است. چرا كه در آن آيه، همگان را به چنگ زدن به ريسمان خداوند دعوت كرده و فرموده:

«وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَ لَا تَفَرَّقُوا».

همگان به ريسمان محكم خداوند چنگ زنيد و متفرق نگرديد.

ريسمان محكم الهي، ولايت ائمّه اطهار عليهم السلام و وجود آنان است.

عن جعفر بن محمّد عليه السلام قال: نَحنُ حَبْل اللّه الَّذي قال اللّه تعالي: «وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَ لَا تَفَرَّقُوا». [1] .

امام صادق عليه السلام فرمودند: ما ريسمان محكم الهي هستيم كه خداوند فرمان داده: «به ريسمان محكم خداوند چنگ زنيد و متفرق نشويد».

آري ائمّه معصومين عليهم السلام ريسمان محكم خداوند هستند كه چنگ نوازيدن به آنها بر همه لازم است.

عن ابي جعفر عليه السلام، عن ابيه عن جدّه قال: «جاء رجل في هيئة اعرابي الي النَّبي صلي الله عليه وآله وسلم فقال: يا رسول اللّه بِاَبي اَنتَ وَ اُمّي ما معني «وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَ لَا تَفَرَّقُوا»؟ فقال له النَبّي صلي الله عليه وآله وسلم: أَنَا نبّي اللّه و عَلي بن ابي طالب حَبْله فخَرَجَ اعرابي و هو يقول: آمَنتُ باللّه و بِرَسوله واعتَصمتُ بِحَبْله». [2] .

امام باقر عليه السلام از پدر خود و از جدّشان فرمودند: مردي اعرابي خدمت پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم آمد و گفت: اي رسول خدا كه جان پدر و مادرم فداي تو باد، منظورِ آيه «به ريسمان محكم خداوند چنگ زنيد و متفرق نشويد» چيست؟ پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم فرمودند: من پيامبر خدا هستم و علي بن ابي طالب ريسمان محكم خداوند. اعرابي در حالي كه از نزد پيامبر مي رفت، مي گفت: ايمان آوردم به خداوند و به رسول خدا و چنگ زدم به ريسمان خداوند.



[ صفحه 216]



لذا شيعيان و ياران و اصحاب ائمّه عليهم السلام در هيچ شرايطي حاضر نبودند و نيستند كه دست از تمسّك به ائمّه معصومين عليهم السلام بردارند.

محمّد بن حسن (از ياران امام حسن عسكري عليه السلام) مي گويد: فقر بر من فشار آورده بود و احوال خود را براي امام نوشتم. امام جواب نامه را اين گونه نوشتند:

«كَما حدَّثتك نفسك: الفَقْر مَعنا خَيْر من الغني مع عدوّناً و نحنُ كهف لِمَن التجاء الينا و نور لِمَن استَبْصَر بنا و عِصْمةٌ لِمَن اعْتَصَمَ بِنا، مَن احبّنا كان معنا في السَّنام الاعلي و مَن اِنْحَرَفَ عَنّا فَالي النَّار». [3] .

همان گونه كه خود نوشته اي فقر با ما بهتر از ثروتمندي با دشمنان ماست. ما براي هر كه به سوي ما آيد، پناهگاه هستيم و براي كسي كه طلب بينايي كند، نوريم و براي كسي كه به ما چنگ زند، عصمت هستيم. هر كس ما را دوست دارد، با ما در بلندمرتبه بالا (بهشت) است و هر كس از ما منحرف گردد به سوي آتش (دوزخ) رفته است.