«طابت» از ماده «طيب» به معني هر مطلب لذّت بخش است. خواه حواس ظاهري انسان از آن لذّت ببرد و يا روح و جان انسان لذّت را احساس نمايد. ولي در شرع به معني چيزي است كه پاك و حلال باشد.

اين فراز به دو مطلب اشاره دارد: اوّل آنكه نسل امامان معصوم عليهم السلام از پدراني پاك و طاهر بوده است و ازدواج آنها صحيح و با رعايت شرايط لازم در ازدواج صورت گرفته است. و دوّم آنكه پدران و مادران امامان معصوم عليهم السلام، همگي مؤمن و خداپرست بوده و امامان در صلب هاي خداپرستان به رحم هاي زنان مؤمنه منتقل مي شدند و هيچ يك از آنها بت پرست و يا غير موحد نبوده اند.

قال الكاظم عليه السلام: «... هُم خلقوا مِنْ الأَنْوار وَ انتقلوا مِنْ ظَهر إلي ظَهر و مِنْ صُلب الي صُلْب و مِنْ رَحم إلي رَحم في الطبقة العُليا مِن غَيْر نِجاسَة بَلْ نقل بعد نقل لا مِن ماء مَهْين و لا نُطْفَة خِشرة كسائر خَلْقه بَل اَنْوار انتقلوا مِن اَصْلاب الطاهِرين



[ صفحه 266]



إلي اَرْحام الطاهِرات لِاَنَّهم صفوة الصفوة اصطفاهم لِنَفْسه». [1] .

امام كاظم عليه السلام فرمودند: خداوند امامان معصوم را از نورها آفريد و آنها را از پشتي به پشت ديگر و از صلبي به صلب ديگر و از رحمي به رحم ديگر در طبقه والا منتقل نمود و هيچ يك داراي نجاست ظاهري و باطني نبودند و اين نقل از آب كثيف و نطفه ناپاك نبود. بلكه نور آنها منتقل مي شد از صلب هاي پاك به سوي رحم هاي پاك. چون آنان برگزيدگان برگزيده و پاك شدگان براي خداوند هستند.