در خلقت نورِ ائمّه معصومين عليهم السلام، احاديث فراواني در كتاب هاي حديث آمده است كه همگي اشاره به آن دارد كه خلقت امامان هدايت عليهم السلام در مرحله اوّل نوراني بوده و سپس خلقت جسماني و صوري و مادّي آنها در اين جهان صورت گرفته است. در جلد پانزدهم از كتاب «بحارالانوار» - اثر باقي علّامه محمّد باقر مجلسي - به احاديث فراواني برمي خوريد كه بازگوكننده اين واقعيت است.

قال رسول اللّهّ صلي الله عليه وآله: «إنّ اللّه خلقني و خلق عليّاً و فاطمة و الحَسَن و الحُسَين قَبْل أن يخلق آدم عليه السلام حين لاسماء مبنيّة، و لا أرض مدحيّة، و لا ظُلْمة و لا نُور و لا شَمْس و لا قَمَر و لا جَنَّة و لا نار. فقال العبّاس: فَكَيْفَ كان بدء خَلْقكم يا رسول اللّه؟ فقال: يا عمّ لمّا أراد اللّه أن يخلقنا تكلّم بِكَلِمة خلق مِنْها نُوراً، ثمَّ تكلّم بكَلِمة اُخري فَخَلق مِنْها روحاً، ثمّ مزج النُور بالروح، فَخَلَقَني و خلق عليّاً و فاطمة و الحَسَن و الحُسَين، فكنّا نسبّحه حين لا تسبيح، و نقدّسه حينَ لا تَقْديس فلمّا أراد اللّه تَعالي أن ينشي ء خَلْقه فتق نوري فَخَلق منه العرش فالعَرْش مِن نُوري، و نُوري مِنْ نور اللّه، و نوري أفضل مِن العرش، ثمّ فتق نور أخي عليّ



[ صفحه 267]



فخلق منه الملائكة، فالملائكة من نور عليّ، و نور عليّ من نور اللّه، و عليّ أفضل من الملائكة، ثمّ فتق نور أبنتي فخلق مِنْه السَّماوات و الأَرْض فالسَّماوات و الأَرض مِنْ نور ابنتي فاطمة، و نُور ابنتي فاطِمة مِن نُور اللّه، و ابنتي فاطمة أفْضل مِن السَّماوات و الأرض، ثمَّ فتق نُور ولدي الحسن فَخلق مِنْه الشَّمس والقَمَر، فالشَّمس و القَمَر مِنْ نُور ولدي الحَسَن، و نور الحَسَن من نور اللّه، والحسن أفْضَل من الشَّمس و القَمَر، ثمَّ فتق نُور ولدي الحُسَين فخلق مِنْه الجَنَّة و الحُور العين، فالجَنَّة والحُور العَيْن من نُور ولدي الحُسَين، و نور وَلدي الحُسَين مِن نُور اللّه، و وَلدي الحُسَين أَفْضَل مِنْ الجَنَّة و الحُور العَيْن». [1] .

پيامبر اكرم صلي الله عليه وآله فرمودند: همانا خداوند مرا آفريد و آفريد علي، فاطمه، حسن و حسين را قبل از آنكه آدم را آفريده باشد و آن زماني بود كه آسمان گسترده و زمين پهناور و ظلمت و نور و خورشيد و ماه و بهشت و جهنّم وجود نداشت.

عباس (عموي پيامبر) سؤال كرد: اي رسول خدا، چگونه خداوند شما را آفريد؟ پيامبر فرمودند: اي عمو، وقتي خداوند اراده كرد كه ما را بيافريند، كلمه اي ادا كرد، و نور را از آن كلمه به وجود آورد. سپس كلمه اي ديگر فرمود و روح را از آن كلمه آفريد. سپس نور و روح را درهم مخلوط كرد و مرا و علي و فاطمه و حسن و حسين را آفريد و ما تسبيح و تقديس خداوند كرديم. در آن زماني كه هيچ تسبيح و تقديسي وجود نداشت و آنگاه كه خداوند اراده كرد. موجودات را بيافريند، شكافت نور من را و خلق كرد از نور من عرش را، پس عرش الهي از نور من است و نور من از نور خدا و نور من برتر است از عرش. سپس شكافت نور برادرم علي را و خلق كرد از آن نور، فرشتگان را و فرشتگان از نور علي هستند و نور علي از نور خدا است و علي برتر است از فرشتگان. سپس شكافت نور دخترم فاطمه را و آفريد از نور او آسمان ها و زمين را. پس آسمان ها و زمين از نور دخترم فاطمه است و نور دخترم فاطمه از نور خداست و دخترم فاطمه برتر



[ صفحه 268]



است از آسمان ها و زمين. سپس شكافت نور فرزندم حسن را، پس خلق كرد از آن خورشيد و ماه را، پس خورشيد و ماه از نور فرزندم حسن است و نور او از نور خداست و حسن برتر است از خورشيد و ماه. سپس شكافت نور فرزندم حسين را، پس خلق كرد از آن بهشت و حورالعين را، پس بهشت و حورالعين از نور فرزندم حسين است و نور او از نور خداست و حسين برتر است از بهشت و حورالعين.