منظور از اين فراز آن است كه: ما شيعيان و محبّانِ امامان، به اينكه شما را به امامت و برتري بر تمامي مخلوقات تصديق كرده، اطاعت شما را بر خود لازم و واجب مي شماريم، در بين تمامي فرقه ها و مذاهب قبل و كنوني شناخته شده و معروف هستيم و تمامي مردمِ گذشته و آينده، ما را مي شناسند. چرا كه توصيف شيعيان در كتاب هاي آسماني گذشته آمده است و در بين تمامي ملائكه و فرشتگان الهي نيز معروف گشته ايم و آنان در دعاهاي خود ما را شريك كرده، براي ما طلب استغفار مي نمايند.

عن حمّاد: عن ابي عبداللّه انّه سئل: هل المَلائكة اكثر ام بنو آدم؟ فقال: «والَّذي نفسي بِيَده المَلائكة اللّه في السَّماوات أكثر مِنْ عَدد التُّراب في الأرض، و ما في السّماء موضع قدم إلّا و فيها ملك يسبحه و يقدّسه، و لا في الأرْض شَجَرة و لا مدر الا و فيها ملك مُوكّل بها يأتي اللّه كلّ يوم بِعِلْمها و اللّه أعلم بها و ما مِنْهم أحد إلّا و يتقرّب كلّ يوم إلي اللّه بِوِلايتنا أهل البَيْتِ، و يستغفر لمحبّينا، و يَلْعن أعداءنا و يسأل اللّه أن يرسل عَلَيهم العَذاب إرسالاً». [1] .

حماد مي گويد: كسي از امام صادق عليه السلام سؤال كرد: آيا فرشتگان بيشتر هستند يا آدم ها؟ حضرت جواب دادند: قسم به آنكه جانم در دست اوست، فرشتگان در



[ صفحه 281]



آسمان ها بيشتر از عدد خاك ها در زمين هستند و هيچ نقطه اي در آسمان نيست مگر آنكه فرشته اي در آن جا تسبيح گو و تقديس كننده خداوند است و هيچ درخت و موجودي نيست، مگر آنكه فرشته اي در كنار آن مأمور آن گشته است و فقط خداوند علم به آنها دارد و هيچ يك از فرشتگان نيستند، مگر آنكه هر روز به سوي ما و به ولايت ما تقرّب مي جويند و از خداوند به واسطه ما طلب بخشش مي نمايند و بر دشمنان ما لعنت فرستاده و از خداوند براي آنها طلب عذاب روزافزون مي كنند.

در روز قيامت نيز در بين اهل محشر، شيعيان و محبّان امامان عليهم السلام معروف مي گردند. چرا كه آنان نجات يافتگان و اهل بهشت اند و به شفاعت خاندان رسالت رسيده، خود به شفاعت ديگران مشغول مي شوند.