«ابي» مفعول دوم «افدي»، و «انتم» مفعول اوّل «افدي» است، و «باء» به معني فدا نمودم بوده و «باء تقديه» است.

«اسرة» به معني گروه، خانواده، خاندان و خويشان مي باشد.

اين جملات را عرب ها براي هر كس كه محترم مي دانند و مقام او را عظيم مي شمارند



[ صفحه 290]



و خود را فدايي او مي دانند، استفاده مي كنند و نشانه از كوچكي گوينده در برابر عظمت و بزرگي مخاطب و نشان از محبّت وافر گوينده به مخاطب است.

در اين جا نيز زائر اعتقاد به علوِّ مقام امامان يافته و با محبّتي وصف ناشدني، همه چيز و عزيزترين كسان را فدايي آنان مي داند و معتقد است در برابر عظمت آنان، جان خود و كسانش ارزشي ندارند. در اين جمله حقيقتي نهفته است و آن اين است كه زائر، حقيقت ايمان را درك كرده و دوست داشتن و دشمن داشتنش براي خداوند است.

قال النبيّ صلي الله عليه وآله: «لا يطعم أحدكُم طَعْم الإيمان حتّي يحبّ في اللّه و يبغض في اللّه». [1] .

پيامبر صلي الله عليه وآله فرمودند: هيچ يك از شما مردم، طعم ايمان را نمي چشد، مگر آنكه براي خدا دوست داشته باشد و براي خدا دشمن بدارد.

لذا در حديثي از پيامبر صلي الله عليه وآله، پيرامون محبّت به فرزندانشان آمده است:

قال رسول اللّه صلي الله عليه وآله: «لا يُؤْمن عَبد حتّي أكون احبّ إليه مِنْ نَفْسه و أهلي احبّ إليه مِن أهله و عِتْرَتي احبّ اليه مِنْ عِتْرَتِهِ و ذاتي احبّ إليه مِنْ ذاتِهِ». [2] .

پيامبر خدا صلي الله عليه وآله فرمودند: ايمان نياورده شخصي، مگر آنكه مرا بيشتر از خودش دوست دارد و خاندان مرا بيشتر از خاندانش دوست دارد و فرزندان مرا بيشتر از فرزندان خود دوست دارد و وجود مرا بيشتر از وجود خودش دوست دارد.

لذا زائر كه سرشار از محبّت خاندان پيامبر صلي الله عليه وآله گرديده، جان خود و خاندانش را فداي خاندان رسالت مي داند.

اين علاقه و محبّت، نسبت به ائمّه معصومين عليهم السلام فقط در بين مردم رايج نبوده، بلكه ائمّه اطهار عليهم السلام نسبت به يكديگر همين محبّت را داشته و در بين آنها نيز اين جملات مرسوم بوده و نسبت به امامان پس از خود همين گونه ابراز علاقه و محبّت مي فرمودند.



[ صفحه 291]