زائر، در اين فراز خداوند و امامان معصوم را شاهد مي گيرد و اعتقادات خود و آنچه در ضميرش مي گذرد را به امام معصوم عليه السلام بيان مي نمايد.

زائر اقرار به آن دارد كه به امامان معصوم عليهم السلام ايمان دارد و به آنچه آنان ايمان دارند نيز ايمان دارد و آن عبارت است از كليّه معارف الهي كه خداوند به صورت اكمل و تمام، به آنان فرا داده و سپس مي گويد: «كافرٌ بَعِدُوِّكُم و بِما كَفَرْتُم بِه» يعني به دشمنان شما كفر مي ورزم و كافرم به آنچه آنها كفر ورزيده اند.

در فراز «و من جَحْدكُم كافر» گفتيم كه كفر داراي اقسامي است:

1 - كفر ممدوح.

2 - كفر مذموم.

3 - كفر نه ممدوح و نه مذموم.

كفر در اين فراز از قسم اوّل است: يعني كفر ممدوح.

اين جمله تأكيد «مُؤْمنٌ بِكُم و بما آمَنْتُم بِهِ» است. زيرا ايمان به امامان معصوم عليهم السلام تحقّق نمي يابد، مگر آنكه به همراه كفر ورزيدن به دشمنان آنان باشد.

عن ابي حمزة الثمالي قال: قلت لابي جعفر عليه السلام: «اصلحك اللّه و ما مَعْرفة اللّه؟ قال: يصدّق اللّه و يصدّق مُحَمّداً رَسُول اللّه صلي الله عليه وآله في مُولاة عَلي والإيتمام به و بأَئمّة الهُدي مِن بَعْده و البرائة الي اللّه من عَدُوّهم و كَذلِكَ عرفان اللّه. قال: قلت اصلحك اللّه اي شي ء إذا علمتُه أنا استكملتُ حقيقةَ الايمانِ؟ قال: توالي اولياء اللّه و تعادي أعداء اللّه و تكون مَعَ الصَّادقين كَما امرك اللّه. قال: قلتُ و من اولياء اللّه؟ فقال: اَوْلياء اللّه مُحمَّدٌ رسول اللّه وَ علي و الحَسَن و الحُسين و علي بن الحسين ثُمَّ إنتهي الأَمر إلينا، ثمّ ابني جعفر (و اومأ الي جعفر و هو جالس) فَمن والي



[ صفحه 292]



هؤلاء فَقَدْ والي اولياء اللّه و كان مع الصَّادقين كَما أمره اللّه». [1] .

ابوحمزه ثمالي مي گويد: از امام باقر عليه السلام سؤال كردم معرفت الهي چيست؟ فرمودند: تصديق نمودن خداوند و تصديق كردن پيامبر صلي الله عليه وآله در ولايت علي و قبول نمودن امامت او و ائمّه معصومين پس از او و بيزاري جستن از دشمنان آنها و اين همان عرفان الهي است. گفتم: چه كاري را اگر انجام دهم، تا حقيقت ايمانم را كامل گردانم. فرمودند: دوستي با اولياي الهي و دشمني با دشمنان خداوند و همراهي با صادقين، همان گونه كه خداوند امر كرده است. گفتم: اولياي الهي چه كساني هستند؟ فرمودند: اولياي خداوند، محمّد "پيامبر خدا"، حضرت علي، امام حسن، امام حسين و امام علي بن حسين و ما هستيم، سپس پسرم جعفر (اشاره به پسرشان كردند). هر كس دوست دارِ آنان باشد، همانا دوست دار خداوند است و هر كس اينها را وليّ خود بداند، خداوند را وليّ دانسته است.

بنابراين همان گونه كه دوستي و محبّت ائمّه معصومين عليهم السلام لازم و واجب است، برائت و بيزاري جستن از دشمنان آنان نيز، لازم و واجب، و هر دو مكمّل يكديگر هستند.

قال الصادق عليه السلام: «حبّ أولياء اللّه واجب و الوِلاية لهم واجبة و البِرائة مِن اَعْدائهم واجبة و من الَّذين ظَلَموا آل مُحمَّد صلي الله عليه وآله...». [2] .

امام صادق عليه السلام فرمودند: دوستي اولياي الهي واجب است و پيروي از آنها واجب است و بيزاري جستن از دشمنان آنها و از كساني كه به خاندان پيامبر صلي الله عليه وآله ظلم كردند نيز واجب است....