اين فراز بيانگر ايمان عملي زائر به امامان معصوم عليهم السلام است. زائر مي گويد: معيار صلح و جنگ من، شما هستيد. هر كس با شما سازگار و مطيع شما است؛ من نيز با او سازگار هستم و هر كس با شما سر جنگ و نافرماني دارد، من نيز با او جنگ دارم.

اين ايمان برخواسته شده از ايمان قلبي زائر است.

توجّه به اين نكته لازم است كه زائر نگفته «مُسَلِّم لِمَن سالمكم و مُقَرَّبٌ لِمَن حاربكم» يعني من صلح كننده هستم، با هر كس با شما در صلح باشد و جنگ كننده هستم با هر كس با شما در جنگ باشد، بلكه زائر مبالغه را به آنجا رسانده كه مي گويد من با تمام وجود صلح هستم و با تمام وجود جنگ هستم، نه صلح كننده و جنگ كننده. مانند آنكه بگوييم: فلاني عادل است. در حالي كه اگر عدل او بسيار باشد، مي گوييم: فلاني عدل است يعني وجودش عين عدل بوده و از تمام وجودش انصاف مي بارد.

در اين فراز نيز زائر مي گويد: تمام وجودم صلح است و تمام وجودم جنگ است.

قال الباقر عليه السلام لابي خالد كابلي: «يا أَبا خالد لايحبّنا عبد و لا يتولانا حَتّي يطهّر اللّه قَلْبه و لا يطهّر اللّه قَلْب عبد حتّي يسلم لَنا و يكون سلماً لَنا فَاِذا كان سلماً لنا سَلمه اللّه مِن شديد الحِساب و آمنه مِنْ فَزَعَ يوم القيامة الأَكْبر». [1] .

امام باقر عليه السلام به ابي خالد فرمودند: اي اباخالد، هيچ بنده اي ما را دوست نمي دارد و ولايت ما را نمي پذيرد، مگر آنكه خداوند قلب و دل او را پاك مي گرداند و



[ صفحه 295]



قلب و دل او پاك نمي شود، مگر آنكه تسليم ما گردد و تمام وجودش «سِلمِ» ما باشد و آنگاه كه اين چنين تسليم گشت، خداوند او را به سلامت مي دارد از حساب روز قيامت و از عذاب هاي آن روز.