مراد از حقّ امام معصوم عليه السلام، همان مقام امامت است و «معرفت به حقّ امام» عبارت



[ صفحه 297]



است از اينكه آنها را جانشينان پيامبر اكرم صلي الله عليه وآله و نَفْس واحد پيامبر دانسته (همان گونه كه آيه مباهله، نفْس پيامبر صلي الله عليه وآله و علي عليه السلام را يكي دانسته است) بر خود اطاعت و پيروي از آنها را در تمام امور دنيايي و آخرتي لازم و واجب بدانيم و به يقين بدانيم كه آنها با حق هستند و حق با آنها است.

قال علي عليه السلام: «وَيل لِمَن جَهَلَ مَعْرفتي و لَمْ يَعْرف حقّي اَلا انّ حقّي هُو حَقّ اللّه اَلا انّ حَقّ اللَّه هو حقّي». [1] .

امام علي عليه السلام فرمود: واي بر كسي كه به شناخت من نادان باشد و حق من را نشناسد. آگاه باشيد همانا حق من همان حق خداوند است و آگاه باشيد همانا حق خداوند همان حق من است.

معرفت به حق امام در آن است كه بدانيم هيچ عملي مقبول نيست، مگر به قبول ولايت و معرفتِ آنها.

قال الصادق عليه السلام: «نَحْن و اللّه الأسْماء الحسني الَّتي لا يقبل اللّه مِنْ العِباد عَمَلاً اِلاَّ بِمَعْرِفَتنا». [2] .

امام صادق عليه السلام فرمودند: به خدا سوگند ما اسماء حسناي الهي هستيم كه هيچ عملي از بندگان پذيرفته نيست، مگر به شناخت و معرفت ما.