در اين فراز زائر اعتراف دارد كه امامت و ولايت ائمّه عليهم السلام را مي شناسد و آنان را جانشينان خداوند بر روي زمين دانسته و اطاعت از آنها و ولايت پذيري آنها را واجب مي داند و او اعتراف دارد كه امامان معصوم عليهم السلام بهترين مردم هستند و آنها را از جان و نزديكانش بيشتر دوست دارد و مي داند با شناخت آنها دين او كامل گرديده و بدون معرفت و شناخت آنها، جاهل و حتّي در زمان جاهليّت به سر مي برد.

عن الحارث بن المغيره قال: قلت لابي عبدالله عليه السلام: «قال رسول اللّه صلي الله عليه وآله، مَنْ ماتَ لا يَعْرف إمامه مات مَيْتَة جاهلية؟ قال: نعم. قلت: جاهِليّة جهلاء او جاهلية لا يَعْرف إمامه؟ قال: جاهليّة كُفْر و نِفاق و ضَلال». [1] .

حارث بن مغيره گويد: به امام صادق عليه السلام عرض كردم، آيا پيامبر صلي الله عليه وآله فرموده است: هر كس بميرد و امامش را نشناسد، به مرگ جاهليّت مرده است؟ امام فرمودند: آري. عرض كردم: جاهليّت كامل يا جاهليتي كه امامش را نمي شناسد؟ فرمودند: جاهليّتِ كفر و نفاق و گمراهي.