در اين فراز زائر اقرار مي نمايد به اينكه: من عمل كننده به اوامر شما و دوري كننده از نواهي شما هستم.



[ صفحه 312]



اين فراز اخص از فراز قبل (آخِذٌ بِقَوْلكم) است. چرا كه گفتار امامان معصوم عليهم السلام گاهي جنبه ارشادي و امري دارد و گاهي بازگوكننده معارف الهي مي باشد.

عمل به فرمان هاي ائمّه اطهار عليهم السلام از آن جهت لازم و واجب است كه اوّلاً فرمان آنها فرمان و امر خداوند است. چرا كه آنها فرماني غير از خواستِ خداوند صادر نمي كنند و اساساً خواستي غير از خواستِ خداوند ندارند. پس آنها راه وصول به ربّ العالمين بوده و اطاعت از آنان همان اطاعت از خداوند است.

قال ابوجعفر عليه السلام: «آل مُحمَّد اَبْواب اللّه و سُبُلِهِ و الدُّعاة إلي الجَنَّة و القادَة إليها و الادلاء عَلَيها إلي يُوم القيامَة». [1] .

امام باقر عليه السلام فرمودند: خاندان پيامبر درگاه هاي خداوند و راه هاي او هستند. آنها دعوت گر به سوي بهشت و رهبران به سوي آن و راهنمايان بر آن تا روز قيامت هستند.

ثانياً عمل به فرمان آنها جزء حقوق آنان است كه بايستي اين حق از طرف همگان ادا و انجام گردد و چنانچه كسي فرمانبر آنها نباشد، در حقيقت حق آنها را ادا نكرده است.

قال علي عليه السلام: «ايّها النّاس ان لي عليكم حقّاً و لَكم علي حقّ... و أمّا حَقّي عَلَيكم فالوَفاء بِالبيعة و النَصيحة في المَشْهد و المغيب و الإجابة حينَ ادعُوكُم و الطاعَة حين آمِركُم». [2] .

حضرت علي عليه السلام فرمودند: اي مردم، همانا من حقّي بر شما دارم و شما بر من حقّي داريد، و حق من بر شما آن است كه به بيعتي كه با من كرديد وفادار بوده، سفارشات حضوري و غيابي مرا پذيرا باشيد و آنگاه كه شما را به كاري دعوت كردم، اجابت نمايند و آنچه به شما امر و فرمان دادم، اطاعت نماييد.



[ صفحه 313]