«زائر» به معني زيارت كننده و ديداركننده بوده و جمع آن «زوار» است.

«لائذ» از ماده «لوذ» به معني كسي كه پناهنده شده و ملحق گرديده و التجا نموده و استغاثه كرده، مي باشد.

«عائذ» از ماده «عوذ» به معني كسي كه پناه آورده است، مي باشد.

در اين فراز زائر تأكيد مي نمايد كه من با قصد و توجّه به زيارت شما آمده ام و شما را قصد كرده، به درود فرستادن به شما مشغول گشته و از شما استمداد جسته ام و اين زيارت را وظيفه خود دانسته، به عهد و وظيفه خود عمل مي كنم، به اميد آنكه جزء شفيع شدگان شما در صحراي محشر قرار گيرم. چرا كه پناهنده و ملحق شده به قبرهاي شما هستم.

قال الرضا عليه السلام: «اِن لِكل امامٍ عهداً في عنُقِ أوليائه و شيعته و ان مِن تَمام الوفاء بِالْعَهْد و حسن الاداء زِيارةُ قُبُورهم، فَمَن زارهم رَغْبة في زِيارتهم و تَصْديقاً بما رَغبوا فيه كان أئمَّتهُم شُفعاءهم يَوْم القِيامَة». [1] .

امام رضا عليه السلام فرمودند: هر امامي به گردن دوستان و شيعيان خود، عهدي دارد كه با زيارت قبور آنان، وفاي به اين عهد به خوبي كامل مي گردد. پس، هر كه با رغبت و علاقه و تصديق و باور داشتن به آنچه آنان ترغيب كرده اند زيارتشان كند، امامانِ آنها در روز قيامت شفاعتشان كنند.



[ صفحه 315]



از آنجايي كه نور و طينت ائمّه اطهار عليهم السلام يكي است، هر كس يكي از ائمّه را زيارت نمايد، مانند آن است كه بقيه آنان را نيز زيارت نموده است.

قال الكاظم عليه السلام: «مَن زار أوّلنا فَقَدْ زار آخِرنا و مَنْ زار آخِرنا فقد زار أَوّلنا، و مَنْ تَولّي أَوّلنا فَقَدْ تَولّي آخِرنا، و مَنْ تولّي آخِرنا فَقَد تَولّي أَوّلنا». [2] .

امام كاظم عليه السلام فرمودند: هر كه اوّلين ما را زيارت كند، آخرين ما را زيارت كرده باشد و هر كه آخرين ما را زيارت كند، اوّلين ما را زيارت كرده باشد و هر كه ولايت اوّلين ما را بپذيرد، ولايت آخرين ما را پذيرفته است و هر كه ولايت آخرين ما را بپذيرد، ولايت اوّلين ما را پذيرفته است.

زائر معتقد است امام سلام او را مي شنود و جواب او را مي دهد. پس امام هميشه زنده است و مقام او از مقام شهيد (كه روزي خور نزد خداست) بسيار بالاتر است.

قال الصادق عليه السلام: «مَنْ زارنا في مَماتنا فَكانما زارِنا في حَياتنا». [3] .

امام صادق عليه السلام فرمودند: هر كس پس از مرگمان ما را زيارت كند، چنان است كه در زمان حياتمان زيارت كرده است.

زائر با عشق و محبّت به زيارت رفته، ولي مي داند اين زيارت محفوظ است و ائمّه عليهم السلام جواب او را خواهند داد. چرا كه به زيارت خانواده كَرَم و رحمت رفته است.

قال رسول اللّه صلي الله عليه وآله: لَمّا سَأَله الحسن بن علي عليه السلام: «يا أبتاه، ما جَزاء مَنْ زاركَ؟ يا بنيّ، مَن زارني حَيّا و مَيتاً أَوْ زار أباك أَوْ زار أخاكَ أو زاركَ كان حقّاً عَلَيّ أن أزوره يَوْم القيامة فَاَخْلصهُ مِن ذُنُوبه». [4] .

امام حسن عليه السلام به رسول خدا صلي الله عليه وآله عرض كرد: پدر جان! پاداش كسي كه شما را زيارت كند چيست؟ رسول خدا صلي الله عليه وآله فرمود: فرزندم هر كه در زمان حيات يا پس از مرگم مرا يا پدر تو يا برادرت و يا خودت را زيارت كند، بر من است كه در روز



[ صفحه 316]



قيامت به ديدارش روم و او را از گناهانش نجات دهم.