«مُسْتَشْفع» به معني كسي كه طلب شفاعت دارد، مي باشد. شفاعت يعني پيوند به ديگري كه ياري دهنده و طلب كننده او است و شفاعت بيشتر در پيوند كسي به كار مي رود كه از مرتبه و منزلت بالاتري برخوردار باشد.

زيارت كننده در اين فراز از امامان معصوم عليهم السلام مي خواهد او را در درگاه خداوند شفاعت نمايند. البتّه زائر مي داند بايد در دنيا موجباتي را در خود فراهم سازد كه از يك وضع نامطلوب و در خور كيفر بيرون آيد و به وسيله ارتباط با ائمّه معصومين عليهم السلام خود را در وضعيت مطلوب قرار دهد كه شايسته و مستحقّ بخشودگي در آخرت قرار گيرد. زائر كه خواهان شفاعت است، مي داند شفاعتْ نيازمند به يك نوع ارتباط معنوي ميان شفاعت كننده و شفاعت شونده دارد و او كه اميد شفاعت دارد خود را موظف مي داند با امامان معصوم عليهم السلام ارتباط برقرار سازد و اين ارتباط براي او يك نوع وسيله تربيت است تا به افكار و اخلاق امام معصوم نزديك گردد و شايسته شفاعت شود و به اين ترتيب شفاعت يك عامل تربيت است، نه يك وسيله پارتي و فرار از زير بار مسؤوليّت و بدين ترتيب زائر مي داند شفاعت شامل كساني است كه موجبات رضايت الهي را فراهم نموده باشند.

قال ابو عبداللّه عليه السلام: «فمن سَرَّه أن تَنْفعه شفاعة الشَّافعين عِنْد اللّه فليطْلب إلي اللّه ان يَرضي عَنْه». [1] .

امام صادق عليه السلام فرمود: پس هر كس خوش دارد كه شفاعتِ شفاعت كنندگان از او نزد خداوند مؤثر افتد، از خداوند بخواهد كه از وي خوشنود باشد.



[ صفحه 317]



او مي داند شفاعت شونده علاوه بر اعمال صالح، بايد داراي ايماني كامل و اعتقادي صحيح بوده و از هرگونه كفر و شرك به دور باشد.

قال رسول اللّه صلي الله عليه وآله: «الشِّفاعة لا تَكون لِاَهل الشَكّ و الشِّركِ و لا لاَهْل الكُفْر و الجحُود بَل يَكُون لِلْمُؤْمنين مِن اَهْل التوحيد». [2] .

رسول خدا صلي الله عليه وآله فرمود: نه شكّاكان و مشركان شفاعت شوند و نه كافران و منكران. بلكه شفاعت مخصوص مؤمنانِ يكتاپرست است.

در عبادت ها نيز شفاعت شونده بايد عبادات خود را به بهترين وجه به جا آورده، هيچ گاه عبادات و نماز خود را سبك نشمارد.

قال الصادق عليه السلام: «ان شفاعَتنا لَنْ تَنال مُسْتخفاً بِالصَّلاة». [3] .

امام صادق عليه السلام فرمود: كسي كه نماز را سبك بشمارد، شفاعت ما هرگز شامل حالش نمي شود.

در نهايت بايد گفت شفاعت شونده بايد به اصل شفاعت و به شفاعت امامان معصوم عليهم السلام ايمان داشته باشد.

قال رسول اللّه صلي الله عليه وآله: «شفاعَتي يَوْم القيامة حقّ فَمَنْ لَمْ يُؤْمن بِها لَم يَكُن مِنْ اَهْلها». [4] .

رسول خدا صلي الله عليه وآله فرمود: شفاعت من در روز قيامت يك حقيقت است. پس هر كس به آن ايمان نداشته باشد، مشمول آن واقع نخواهد شد.