«نصرت» به معني ياري رساني است.

«مُعَدّة» يعني مهيا و آماده.

زائر، نفس، جان و مال خود را آماده كرده تا به ياري امام اقدام نمايد. چرا كه او مي داند نصرت و ياري امام، گاهي به جهاد و مبارزه در راه خداوند است و گاهي به بذل مال و بخشيدن و احيا و زنده نگاه داري مجالس آنها و گاه با سخن گفتن و دفاع نمودن از آنها و تبليغ و بيان فضائل آنان. پس هر كس وظيفه دارد، امامان معصوم عليهم السلام را ياري رساند و اين تكليف از هيچ كس برداشته نشده، حتّي ازكسي كه تمام بدنش عاجز است.

فَقال رَجل لأبي عبداللّه صلي الله عليه وآله: يَابْن رسول اللّه انّي عاجز بَدَني عَنْ نُصْرتكم و لَيْست املك إلّا البَرائة مِن أَعدائكم و اللَعن عَليْهم، فَكَيْفَ حالي؟



[ صفحه 327]



قال الصادق عليه السلام: «حَدَّثني أبي عَن أبيه عَن جدّه عن رسول اللّه: انّه مَن ضَعفَ عَن نُصرتنا أهل البَيْت فلعن في خَلواته أَعْدائنا بلغ اللّه صوته جَميع الأمْلاك مِن الثري إلي العَرش». [1] .

كسي خدمت امام صادق عليه السلام رسيد و عرض كرد: اي فرزند رسول خدا، من از نظر بدني عاجز هستم كه ياري شما نمايم و هيچ كاري نمي توانم در ياري شما انجام دهم، مگر اينكه برائت و بيزاري جويم از دشمنان شما و بر آنها لعنت فرستم، پس حالم چگونه است؟ امام فرمودند: حديث كرد مرا پدرم از پدرش از جدّش رسول خدا كه فرمود: هر كه ضعيف باشد از ياري رساني به ما اهل بيت، پس لعنت فرستد در خلوتگاه هاي خود بر دشمنان ما. خداوند صداي او را از تمامي سرزمين ها به عرش خود مي رساند.

اين كمترين ياري اي است كه محبّ امام مي تواند انجام دهد و منظورِ امام صادق عليه السلام آن است كه ياري به هر صورتي كه ممكن است، رسانده شود و محب، خود را در ياري رساندن آماده كرده باشد.