«ايمان» عبارت است از «قرار گرفتن عقيده در قلب» و از آنجايي كه از ماده «امن» است معني آن «امنيت دادن» مي باشد كه مؤمن در واقع موضوعات اعتقادي خود را از شكّ و ترديد كه آفت اعتقاد است، امنيّت بخشيده است. لذا ايمان از امور قلبي است كه اكراه و اجبار به آن راه ندارد. زيرا اكراه در امور ظاهري و افعال و حركات بدني و مادّيْ ظاهر مي گردد.

پس ايمان آورنده به امامان معصوم عليهم السلام كسي است كه با اعتقاد و عزمي جزم، به



[ صفحه 335]



سوي آنان آمده و ايمان را كسب نموده و از آن در برابر شكّ و ترديد محافظت كرده به آن اعتقادي راسخ دارد و به مقام هاي امامان معصوم عليهم السلام و درجات آنها در نزد خداوند، يقين پيدا كرده است.

در اينجا زائر پس از ذكر تمامي مقام ها و منزلت هاي امامان، اعلام مي نمايد كه «من به شما ايمان دارم».