وبرئت الي الله عز و جل من اعدائكم
ايمان به امامان معصوم عليهم السلام تحقّق نمي يابد، مگر با اعلام برائت و بيزاري از دشمنان و مخالفان آنها.
قيل للصادق عليه السلام: «انّ فُلانا يواليكم إلّا انّه يضْعف عَن البَرائة مِنْ عَدوكم. فَقال: هَيْهات كذب مَنْ ادعي محبَّتنا و لَم يَتَبرأ مِن عَدوّنا». [1] .
به امام صادق عليه السلام عرضه داشتند: فلان كس، شما را دوست دارد ولي در برائت جويي از دشمنان شما ضعيف است. امام فرمودند: هرگز. هر كس ادعا نمايد كه دوست دار ماست، ولي برائت و بيزاري از دشمن ما نمي جويد، دروغ مي گويد.
لذا زائر در اين فراز و فرازهاي بعدي، از سيزده گروه برائت و بيزاري مي جويد.
گروه اوّل: «دشمنان»
اوّلين گروهي كه برائت آنان واجب و لازم است، دشمنان دين هستند كه همان دشمنان امامان معصوم عليهم السلام مي باشند.
قال ابو عبداللّه عليه السلام: «حبّ أَوْلياء اللّه واجب و الوِلاية لهم واجبة و البَرائة مِن اَعْدائهم واجبة». [2] .
امام صادق عليه السلام فرمودند: دوستيِ اولياي الهي لازم و واجب است و دارا بودن ولايت آنها واجب و لازم است و بيزاري جستن از دشمنان آنها، واجب و لازم است.
[ صفحه 337]
پاورقي
[1] بحارالانوار، ج 27، ص 58.
[2] بحارالانوار،ج 27، ص 52.