«مارقين» كساني هستند كه دين يا اعتقادي را مي پذيرند، سپس به انكار آن پرداخته از آن خارج مي شوند. به آنها از دين برگشته و خارج شده نيز گفته مي شود.

منظور از مارقين كه هفتمين گروهي هستند كه زائر از آنها بيزاري مي جويد، «خوارج» مي باشند كه به پيماني كه با حضرت علي عليه السلام بسته بودند، پشت كرده، از دين خارج شدند و شايد منظور تمامي كساني است كه به ولايت و امامت ائمّه معصومين عليهم السلام اعتقاد داشته، آن را پذيرفته بودند، ولي با گذشت زمان، اعتقاد خود را از دست داده، به نور امامت پشت نموده اند.

قال الرضا عليه السلام لمأمون:... «وَ البَرائة مِن الَّذين ظَلَمُوا آل مُحمّد و همُّوا بإخْراجهم و سنوا ظُلمهم و غيِّرُوا و سنة نَبيّهم و البَرائة مِن الناكثين و القاسِطين و المارِقين الَّذين هتكوا حِجاب رسول اللّه صلي الله عليه وآله... و قلتوا الشِّيعة المتقين واجبة». [1] .

امام رضا عليه السلام (در قسمتي از نامه مفصّل خود كه به مأمون نوشتند،) به او گفتند: بيزاري و برائت جستن از كساني كه به خاندان پيامبر ظلم و ستم روا داشتند و از كساني كه اهتمام به خارج كردن آنها از ولايت و امامت كردند و سنّت پيامبر را تغيير دادند و برائت و بيزاري از ناكثين و قاسطين و مارقين كه به حجاب و پوشش رسول خداوند صلي الله عليه وآله هتاكي كردند و به كشتار شيعيان پرهيزكار پرداختند، واجب و لازم است.