«وَليجه» از ماده «ولوج» به معني «دخول» است و به كسي گفته مي شود كه محرم اسرار و گرداننده كارهاي انسان باشد، ولي عضوي از نزديكان و خانواده و دوستانِ محرم نباشد، به طور كلّي هر كسي كه از خارج، به قومي وارد شده، ولي از نژاد آنها نبوده و محرم اسرار شده است، «وليجه» گويند.

بعضي از مفسران از جمله ابوالفتح رازي، «وليجه» را به (دخيله يعني) بيگانه و كسي از مشركان كه مسلمانان با او معاشرت و دوستي دارند، معنا كرده اند.

بنابراين يازدهمين دسته اي كه زائر از آنها اعلام بيزاري و برائت مي نمايد، افراد بيگانه اي هستند كه از دين و احكام آن هيچ اطّلاعي ندارند، ولي مورد معاشرت و دوستي بعضي از مردم قرار گرفته اند و مردم گمان مي كنند آنها مدافع دين و جزء افراد اصلي در برپايي نظام ديني هستند و يا افرادي كه عضو خاندان رسالت نبودند و از فرزندان پيامبر نيستند، ولي خود را خليفه و امام مسلمين دانسته، در امر خلافت وارد شده اند و مردم آنان را محرم امامتِ بر مسلمين گردانده اند.

قال رسول اللّه صلي الله عليه وآله: «... إعطاهم اللّه عِلْمي و فَهْمي فَتَولّوهم و لا تَتَّخذوا وَليِجة مِن دُونهم فَيحل عَلَيْكم غَضَب مِن رَبّكم». [1] .

پيامبر اكرم صلي الله عليه وآله فرمودند: خداوند به ائمّه معصومين عليهم السلام علم و فهم را عطا كرده، پس همگان بايد ولايت آنها را بپذيرند و بيگانگان را وليّ خود انتخاب ننمايد كه در اين صورت غصب الهي بر شما فرود آيد.