«مُطاع» به معني اطاعت شده است.



[ صفحه 345]



در اين فراز زائر از دوازدهمين دسته بيزاري مي جويد و آنان كساني هستند كه هيچ لياقتي براي فرمان روايي ندارند، ولي مورد اطاعت و فرمان برداري مردم قرار گرفته اند كه آنها ائمّه عليهم السلام جور مي باشند كه غاصب امامت بوده اند. پس زائر، امامان معصوم عليهم السلام را شناخته و از آنان اطاعت مي نمايد و مطيع غير آنان نمي گردد. چرا كه اطاعت از امامان معصوم عليهم السلام همانند اطاعت خدا و رسول خدا واجب و لازم است. و ايمان به آنها تبري و برائت جستن از هر فرمانروايي غير از آنها را اقتضا مي نمايد.

عن حكيم قال: قلت لِأبي عبداللّه عليه السلام: «جعلت فداك، اخْبِرني مِن أولي الأمْر الَّذينَ أمر اللّه بِطاعَتهم. فَقال لي: اولئك عَلي بن ابي طالب و الحَسَن و الحُسين و علي بن الحسن و مُحمَّد بن علي و جَعْفر، انا فحمدوا و اللّه الَّذي عرفكُم أئمّتكُم و قادتكم حين جحدهم النَّاس». [1] .

حكيم مي گويد: به امام صادق عليه السلام عرض كردم: جانم فدايت، مرا خبر ده كه «صاحبان امر» چه كساني هستند كه خداوند اطاعت از آنها را بر ما لازم و واجب شمرده است. امام صادق عليه السلام فرمودند: آنها علي بن ابي طالب عليه السلام و حسن و حسين و علي بن حسين و محمّد بن علي و جعفر هستند. پس خداوند را سپاس گويم كه شما را بر امامانتان و رهبرانتان آگاه كرد، زماني كه مردم ناآگاه بوده، حقيقت را انكار مي نمايند.