«يَهْتَدي» از ماده هدايت به معني «راهنمايي با مهر و محبّت و خيرانديشي» است.

زائر در اين فراز از خداوند مي خواهد او را در زمره كساني قرار دهد كه هدايت شدن آنها به واسطه هدايت امامان معصوم عليهم السلام است. چرا كه هدايتْ تنها هدايت الهي است و تنها قانوني كه مي تواند مايه نجات انسان ها شود، قانون و هدايت خداوند است.

«قُلْ إِنَّ هُدَي اللَّهِ هُوَ الْهُدَي». [1] .

بگو هدايت تنها هدايت الهي است.

چرا كه علمِ بشر هر قدر تكامل يابد، باز با جهل و شك و نارسايي در جهات مختلف آميخته است و هدايت كه در پرتو چنين علمِ ناقصي پيدا شود، هدايت مطلق نخواهد



[ صفحه 356]



بود. تنها كسي مي تواند برنامه هدايت واقعي را اجرا و رهبري نمايد كه علم او همان علم خدا بوده و خالي از تمامي نواقص، نارسايي ها و به دور از تمامي ناپاكي ها، شكّ ها و انحراف ها باشد و آنان وجود ائمّه معصومين عليهم السلام هستند. لذا زائر از خداوند هدايت شدن به واسطه هدايت اهل بيت را خواهان است.

از طرفي هر مسلمان حداقل در هر روز ده بار در نمازهاي يوميه از خداوند هدايت در راه مستقيم را خواهان است.

«اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ». [2] .

خداوندا ما را به راه راست هدايت فرما.

پس هدايت در راه مستقيم، همان هدايت در مسير اهل بيت عليهم السلام است.

قال علي بن الحسين عليه السلام: «نَحْن الصِراط المُسْتقيم و نَحْن عَيْبة عِلْمه». [3] .

امام سجاد عليه السلام فرمودند: ما راه راست هستيم و ما گنجواره علم خداونديم.