«يُحْشر» از ماده «حشر» به معني «جمع كردن و گرد آوردن از هر سو» و نيز به معني «گردآوري مردم و بيرون ساختن جمعيّت از قرارگاه و حركت دادن جمعيت به سوي كاري خاص و يا مكاني خاص» است. لذا به گردآوري و جمع شدن مردم در قيامت، «حشر» گفته مي شود.

«زُمْرة» به معني گروه و جماعت است. هر چند اين گروه و جمعيّت، از نظر تعداد كم باشند.

زائر از خداوند مي خواهد در روز قيامت در بين جماعت و گروه امامان معصوم عليهم السلام



[ صفحه 357]



محشور گردد كه اين خودْ افتخاري عظيم است كه به واسطه محبّت آنان حاصل مي گردد. لذا در حديثي امام رضا عليه السلام يكي از آثار زيارت ائمّه عليهم السلام را محشور گرديدن با آنها ذكر كرده اند.

قال الرضا عليه السلام: «اَلا فمن زارني في غُرْبتي... حشر في زُمْرتنا و جعِل في الدَّرجات العلي مِن الجنَّة رَفيقنا». [1] .

امام رضا عليه السلام فرمودند: آگاه باشيد هر كس به زيارت من در غربت گاه من بيايد، در روز قيامت در گروه ما محشور مي شود و خداوند براي او درجه هاي بلندي از بهشت قرار مي دهد كه همنشين ما مي گردد.