«يَكرّ» از ماده «كرَّ» به معناي «بازگشت و رجوع مجدّد» است.

راغب اصفهاني مي گويد: برگشتن به چيزي است، خواه خود شخص برگردد (بالذّات) يا از نظر كار و فعل بازگشت كند (بالفعل). بعضي از اهل لغت، «كرّ» را نوعي بازگشت براي ستيزه جويي و يورشِ پي درپي، و يكباره به يك چيز حمله ور شدن دانسته اند.

زائر از خداوند مي خواهد او را از كساني قرار دهد كه در زمان رجعت امامان معصوم عليهم السلام براي ياري آنها و حمله پي درپي به دشمنان آنان، به دنيا بازمي گردند تا اوّلاً با دشمنان به جهاد برخيزد و ثانياً طعم حكومت صالحان را بچشد.

در ضمنِ اين دعا، دعايي ديگر نهفته است و آن اينكه زائر از خداوند مي خواهد كه ايماني به او عنايت كند تا بتواند چنين بهره اي از عمر خود ببرد و توفيق رجعت را بيابد. چرا كه فقط كساني در زمان رجعت، باز خواهند گشت كه مؤمن خالص باشند.



[ صفحه 358]



قال الصادق عليه السلام: «إنّ الرَجْعة لَيْست بِعامة، و هي خاصَّة لا يَرْجع إلّا مَن محض الايمان مَحْضاً اَوْ مَحض الشِّرك مَحْضاً». [1] .

امام صادق عليه السلام فرمودند: همانا رجعت همگاني نيست. بلكه خاصّ بعضي از افراد است و فقط كساني به دنيا باز مي گردند كه خلوص در ايمان و مؤمن خالص باشند و يا افرادي كه مشرك محض باشند.

مؤمنان براي ادامه حيات در حكومت صالحان باز مي گردند و مشركان براي چشيدن مكافات اعمال خود.