«تَقرُّ» از «قرار» به معني ثابت شدن و آرام گرفتن است. «تقرّ عينه» يعني آرام مي گيرد چشمش و كنايه از شادي است و اين كلمه وقتي گفته مي شود كه چشم از شادي، خنك و از گريه قطع شود.

«غد» در اصل «غدو» به معني فردا و گاهي بر مطلق آينده اطلاق مي شود. در اين فراز منظور زمان قيام و رجعت ائمّه طاهرين عليهم السلام است و شايد منظور روز رستاخيز و قيامت باشد.

پس زائر مي خواهد كه خداوند او را در زمره كساني قرار دهد كه در زمان رجعت و يا قيام حضرت مهدي عليه السلام و يا روز رستاخيز، چشمش به ديدن امامان معصوم عليهم السلام شاد گشته و آرام گيرد.