اين فراز و دو فراز بعد، علّت است براي سه فراز قبل. يعني از آنجايي كه شما نور و روشنيِ خوبان و راهنمايِ نيكان و حجّت هاي خداوند هستيد، نمي توان مدح و ثناي كامل و وافي شما را گفت و كُنْه شما را توصيف نمود.

يا مي توانيم بگوييم چگونه مي توان مدح و ثناي شما را گفت و شما را به تمامه توصيف نمود و حال آنكه شما روشنيِ خوبان و راهنمايان نيكان و حجّت هاي خداوند هستيد.

توصيف امامان به نور در احاديث فراواني آمده است. چرا كه خلقت آنها از نور بوده و در جهان نيز همان گونه كه نور، هادي و راهنماي گمراهان در شب تاريك است، امامان معصوم عليهم السلام نيز هدايت گر همگان هستند و همانند خورشيد كه تمام تاريكي ها و ظلمت ها را از بين مي برد، ظلمت هاي گمراهي را مبيّن و مشخص مي نمايند تا همگان راه را از بي راهه تشخيص دهند. لذا عاشق ائمّه عليهم السلام، آنها را با عنوان خورشيد تابان، و ماه



[ صفحه 367]



منير و ستارگان روشني بخش خطاب كرده، مي گويد:

«أينَ الشُّموس الطالعه، أينَ الأقْمار المُنيره، أينَ الأنْجم الزاهِره». [1] .

كجا هستند خورشيدهاي تابان و كجايند ماه هاي فروزان و كجا هستند ستارگان درخشان.

منظور از «اخيار»، پيامبران الهي و اوصياي آنها مي باشند. همچنان كه در سوره «ص» آيه چهل و هشتم، «اخيار» را پيرامون آنان به كار برده و منظور آن است كه شما براي پيامبران و اوصياء نور بوده ايد. شايد هم از تمامي اولياي الهي باشد و منظور آن است كه امامان در بين تمامي اولياي الهي، همانند نور جلوه گري مي نمايند.

قال الصادق عليه السلام: «بِنا فَتَحَ اللّه وَ بِنا خَتَم اللّه و نَحْن الاَوَّلون و نَحْن الآخِرون و نَحْن أخْيار الدَّهر». [2] .

امام صادق عليه السلام فرمودند: به واسطه ما خداوند آغاز كرد و به واسطه ما پايان مي دهد و ما اوّلين و آخرين هستيم و ما بهترين مردم روزگاريم.