امام، حجّت خداوند بر روي زمين است. اگر زمين خالي از حجّت باشد، مردم از هيچ نعمتي بهره مند نخواهند شد. لذا در اين فراز اشاره به رحمت الهي شده كه به واسطه حضور امام و يا به واسطه دعاي امام و يا به واسطه توسّلات مردم به امام، باران رحمت الهي شروع به باريدن مي كند.

قال رسول اللّه صلي الله عليه وآله: «فَانا مَنازل الهُدي و أئمّة التقي و بِنا يَسْتَجاب الدُّعاء و يدْفع البَلاء و بنا ينزِل الغَيْث مِن السَّماء». [1] .

پيامبر خدا صلي الله عليه وآله فرمودند: ما منزل هاي هدايت و امامان پرهيزكاري هستيم. به واسطه ما دعاها مستجاب و بلاها دفع مي گردد و به واسطه ما باران از آسمان فرو فرستاده مي شود.

پايين ترين برداشتي كه مي توان از اين فراز بيان كرد آن است كه بگوييم، امام كه عينِ رحمت الهي است، با درخواست باران رحمت از خداوند، آن را به همه ارزاني مي دارد.

قال علي بن الحسين عليهما السلام: «اللَّهُمَّ اسْقِنَا الْغَيْثَ، وَ انْشُرْ عَلَيْنَا رَحْمَتَكَ بِغَيْثِكَ الْمُغْدِقِ مِنَ السَّحَابِ، الْمُنْسَاقِ لِنَبَاتِ أَرْضِكَ، الْمُونِقِ فِي جَمِيعِ الْآفَاقِ». [2] .

امام سجّاد عليه السلام فرمودند: خداوندا ما را از باران سيراب نما و رحمتت را با بارانِ فراوان از ابري كه براي روياندن گياهِ چشم انداز در همه نواحي زمينت روان است، بر ما بگستران.