بازگشت

والي جدكم بعث الروح الامين


«رُوح الاَمين» بزرگ فرشتگان كه همان جبرئيل است. او بهترين و افضل ملائكه و فرشتگان است.

قال رسول اللّه صلي الله عليه وآله: «اَفْضل المَلائكه جِبْرئيل». [1] .

پيامبر خدا صلي الله عليه وآله فرمودند: بهترين فرشتگان جبرئيل است.

اين كلمه، به معني فرشته وحي كه امانت دار است، مي باشد. امانتي كه شرط اصلي آن امانت داري است و براي هدايت و رهبري تمامي آفريده شدگان نازل شده است.

اين فراز به آيات قرآن كه اشاره به نزول قرآن توسط روح الامين دارد، برمي گردد.

«وَ إِنَّهُ لَتَنزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ، نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ، عَلَي قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنذِرِينَ، بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُّبِينٍ». [2] .

همانا اين (قرآن) فرو فرستاده پروردگار جهانيان است. روح الامين آن را بر دل تو (اي پيامبر) فرو آورد، تا از هشداردهندگان باشي، به زبان عربي روشن. (نازل كرد)

«بُعِثَ» به معني برانگيخته شد و حركت داده شده است.

جبرئيل در طول حيات پيامبر اكرم صلي الله عليه وآله بر وجود آن حضرت به كرّات وارد مي شد و پيام ها و آيات الهي را بر آن حضرت تلاوت مي نمود. و حتّي پس از رحلت پيامبر براي تغسيل، تكفين، نماز و دفن پيامبر صلي الله عليه وآله بر آن حضرت وارد شده بود.

عن أبي عبداللّه عليه السلام قال: «لمّا قبض رسول اللّه صلي الله عليه وآله هبط جَبرئيل و مَعَه المَلائكة



[ صفحه 379]



و الروح... ففَتَحَ لِأميرالمُؤْمنين بصره فَرَاهُم في مُنْتهي السَّموات إلي الأرْض يغسِلُون النَبي مَعَه و يُصلّون مَعَه عَليْه و يحفرون لَه...». [3] .

امام صادق عليه السلام فرمودند: زماني كه رسول خداوند جان به جان آفرين تقديم كرد، جبرئيل به همراه فرشتگان و روح (كه در شب قدر نازل مي شود) به زمين آمدند... و چشم حضرت علي را به سوي آسمان جلب كردند. پس حضرت ملاحظه كردند كه از بي نهايت آسمان تا زمين ملائكه در غسل دادن پيامبر با آن حضرت همراهي مي كنند و همگي بر پيامبر نماز خواندند و پيامبر را دفن كردند.

چنانچه زائر اين زيارت را به قصد زيارت حضرت علي عليه السلام مي خواند، بايستي به جاي كلمه «جدّكم» بگويد «أخيك». چرا كه حضرت علي عليه السلام برادر پيامبر بودند و بين آن دو بزرگوار، صيغه «اخوت» خوانده شده بود، هر چند حضرت علي عليه السلام به صراحتِ آيه مباهله [4] ، نفس پيامبر است.


پاورقي

[1] بحارالانوار، ج 59، ص 258.

[2] سوره مباركه شعراء، آيه هاي 195 - 192.

[3] بحارالانوار، ج 22، ص 513.

[4] سوره مباركه آل عمران، آيه 61.